Week 30 van nummer vier is vandaag ingegaan.
Hij doet nu al zijn ogen open en dicht, en men zegt dat hij zelfs zou kunnen zien.
Normaal gezien zou hij nu zo ongeveer een kleine anderhalve kilo moeten wegen en een kleine 40 centimeter lang moeten zijn.
Ha! Betrapt! T’is een jongen! “Kleinen” en niet “kleine” = vr. of nog niet geweten!
Zal ik stoere pullekes beginnen breien?
*applaus voor Maman!*
pas op, hij zal zich nu in allerlei bochten gaan wringen om er zich onder uit te draaien!
Hehe. We hebben altijd al gezegd dat we, ongeacht het geslacht van het vierde kind, consequent van “hem” zouden spreken.
Maar goed, ‘t is één kans op twee natuurlijk hé.
😀