Ik heb het in het algemeen al niet voor verkleinwoorden—moet er een zoomke in het pijpke van uw broekske meneer—en ik word al helemaal stiepelambetant van de term “groentjes”.

Net zoals “blauwtjes” kleine blauwe dingetjes zijn, zijn “groentjes” ook kleine groene dingetjes. Andere “blauwtjes” zijn van die dingen die een mens kan oplopen, of de meisjes van Sint-Pieters. En onervaren mensen, of de meisjes van Sint-Bavo, dat zijn ook “groentjes”.

Maar!

Groenten zijn geen “groentjes”. Zelfs niet als het van die vernepeling-worteltjes of pygmee-tomaten zijn.

Ik ben geen baby meer en nog nét geen indigente bejaarde, mijn eten hoeft niet noodzakelijk door de masticateur en als ik groenten eet, dan is dat groensel of zijn dat gewoon groenten.

Misschien worteltjes, boontjes of tomaatjes, als het echt moet “kleine groenten” en à la limite zelfs groentetjes, maar nooit ofte nimmer groentjes.

Bah.

etentaal