Kijk zie, zo kan het ook: on-line solliciteren bij Werner Vogels, Chief Technical Officer van Amazon.com, in de commentaren van uw eigen weblog. 🙂
Om ter teerst verhuizen naar Amerika! Californië of Seattle, ‘t maakt mij allemaal niets uit!
Nee, op een serieuzere noot: ik zou er effektief geen probleem mee hebben om naar de VS te verhuizen. En ik zou er geen probleem mee hebben om van werk te veranderen. En ik denk dat ik wel nuttig werk zou kunnen verrichten bij de mannen van Amazon, of eigenlijk waar dan ook.
Ik zou niet graag gemist hebben wat ik meegemaakt heb tot nog toe—behalve misschien de laatste paar jaar op mijn vorig werk, maar zelfs dàn… ik zou het eigenlijk allemaal willen meemaken, én de alternatieven ook. Zou dat niet fijn zijn? Save
, en dan verder doen, en als het niet goed is gewoon restore
doen? Zou het leven niet fijner zijn als we geen keuzes zouden moeten maken maar alle mogelijkheden zouden kunnen leven? Leven met een CTRL-Z?
Meh.
Nee, ik heb veel te weinig risico’s genomen in mijn leven.
Misschien moet ik maar eens wat meer risico’s nemen. Het leven is te kort om niet alle mogelijke kansen aan te grijpen, en wie weet waar ik nu zou zijn als ik andere keuzes had gemaakt in het verleden… misschien toch eens meer mijn ogen open houden.
Reacties
2 reacties op “Goed ontmoet”
Ik kan het wel aanraden, zo’n avontuur. Ik heb mijn verhuis naar California nooit beklaagd hoewel ik in Belgie ook best content was. Op de eerste week of twee na misschien, toen ik mij afvroeg wat ik nu godbetert weer aangevangen had.
Enige problemen: Belgie is >12 uur reizen vanuit California of Washington (Seattle) is, wat het aantal tripjes naar het thuisfront wel beperkt houdt (New York/East Coast daarentegen is maar 6-7uur ver). En: klein mannen + school betekent: veel geld nodig (dat is altijd zo natuurlijk maar hier is het proportioneel nog erger).
Risico’s nemen met een kind van een paar weken. Goed plan, goed plan!
En wat vindt mevrouw Pattyn daarvan ?
😀
(‘t Is maar, ik kan me de discussies al voorstellen.)
Je kan het natuurlijk altijd op de midlife-crisis steken.