Het wordt zomer, het wordt blauwe hemel, het wordt tijd om de polarisatiefilter boven te halen.

Zoals met al die dingen (DSLR, diafragma/sluitertijd,  lenzen, flash, …) is het weer zwaar gewoon worden.

En eerst zwaar experimenteren natuurlijk. Reflecties wegsmurfen lukt in ieder geval al, kijk maar. Zonder polarisatie links, met polarisatie rechts:

Wat hoegenaamd nog niét meevalt, is inschatten wat het effect is op de snelheid: ik heb de indruk dat mijn f/1.4 plots een f/3 of een f/4 wordt, wat in de schaduw zwaar vervelend is.

Wolken in een blauwe hemel krijgen er veel meer contrast door—links zonder, rechts met filter, en kijk vooral naar de grote versies en wat er daar rechts tussen die bomen gebeurt:

…maar wat mij voor het ogenblik écht nog een volledig raadsel is, is de manier waarop de kleuren veranderd worden. Pak deze, zonder kleurcorrectie (ik weet dat het niet in focus is, maar dit is de foto waar het mij het meest opviel):

Die kleuren zijn dus he-le-maal anders dan wat ik ervan verwachtte toen ik de foto trok. Zeer vreemd.

Vroeger, met mijn Ixusje en na vele tienduizenden foto’s, wist ik precies wat er op welke manier uit zou komen. Nu heb ik dat min of meer met de combinatie D70–Sigma 30mm f/1.4.

Ik denk dat ik er naar ga streven om dat te hebben met een paar combinaties van lenzen en camera’s en filters. En flashes, niet te vergeten.

Werk aan de winkel.