Het is echt uit een gevoel van plichtsbesef dat ik kijk naar Robland. 

Eerst dacht ik dat de devolutie compleet was—dat het een sketchenshow geworden was, met schoonmoeder en polygamie-humor.

En toen ging het plots over de doodstraf, en had ik een visoen van Rob Van Oudenhoven in een Daily Show-achtig concept: zou dat niet iets zijn?

Als hij zijn kluns-act afwerpt, zoals hij deed bij de straatinterviews tijdens de executie van Tookie Williams, krijgt hij een eigenlijk akelig pakkende eerlijkheid. Helemaal ongepast voor de rest van het programma, dat daardoor helemaal plat viel. Ik denk dat ik collectief de VTM-kijker hoorde wegzappen, maar: interessant. En te onthouden voor later.

Behalve dat: afgrijselijk, afgrijselijk. Flitsen goed, flitsen zeer goed. Stukken slecht, stukken zeer slecht. En bijzonder oneven gemonteerd, te paard tussen slapstick, badinerende documentaire en aanklacht tegen de doodstraf.

Ik ben eerlijk benieuwd naar de volgende aflevering. Ramptoerisme, en ook wel dat het episch dramatische proporties begint aan te nemen.