Het was zaterdag schoolfeest, en Zelie had, zoals gezegd, een druk programma.

Ze is aan het schaaktoernooi begonnen met haar kikkerkostuum al aan:

Eerste wedstrijd verloren, tegen een zeer gemotiveerde Tim. Dan naar beneden voor het dansen—kijk eens hoe mooi kaarsrecht ze hier zit:

De tweede van de vijf schaakrondes had ze gemist, maar ze was voor de derde ronde alvast aangezet met de juiste houding: “ik weet wel dat ik ga verliezen, maar ik ga tóch meedoen”.

En toen had ze dorst, zijn mijn vader en ik iets gaan halen terwijl zij wachtte, maar was ze op de trap an het wachten in plaats van boven, waardoor ze ook de derde ronde had gemist, maar uiteindelijk bleek dat de computer haar toch had geloot als niet-meedoende, en toen had ze er eigenlijk geen zin meer in.

Ik kan niet zeggen dat ik het haar kwalijk neem.

Het moet redelijk demotiverend zijn, zo in totaal waarschijnlijk minder dan tien spelletjes gespeeld hebben in haar hele leven, alle leerpartijtjes voor de zetten meegerekend, en dan als jongste in de hele groep moeten gaan spelen… ik vond het al indrukwekkend dat ze al de zetten al kon!

In alle geval: morgen nog eens een paar partijtjes spelen.