Robland IV

Het is echt uit een gevoel van plichtsbesef dat ik kijk naar Robland. 

Eerst dacht ik dat de devolutie compleet was—dat het een sketchenshow geworden was, met schoonmoeder en polygamie-humor.

En toen ging het plots over de doodstraf, en had ik een visoen van Rob Van Oudenhoven in een Daily Show-achtig concept: zou dat niet iets zijn?

Als hij zijn kluns-act afwerpt, zoals hij deed bij de straatinterviews tijdens de executie van Tookie Williams, krijgt hij een eigenlijk akelig pakkende eerlijkheid. Helemaal ongepast voor de rest van het programma, dat daardoor helemaal plat viel. Ik denk dat ik collectief de VTM-kijker hoorde wegzappen, maar: interessant. En te onthouden voor later.

Behalve dat: afgrijselijk, afgrijselijk. Flitsen goed, flitsen zeer goed. Stukken slecht, stukken zeer slecht. En bijzonder oneven gemonteerd, te paard tussen slapstick, badinerende documentaire en aanklacht tegen de doodstraf.

Ik ben eerlijk benieuwd naar de volgende aflevering. Ramptoerisme, en ook wel dat het episch dramatische proporties begint aan te nemen.

4 reacties op “Robland IV”

  1. Als hij nu gewoon wat serieuzer was gebleven tijdens die (dure overzeese) interviews ivm polygamie en de doodstraf. Zijn team bereidt soms sterke items voor die hij dan nodeloos verpest. Zijn flauwiteiten zijn best te pruimen mocht hij er af en toe van kunnen afstappen.

  2. Ja, inderdaad: hij is op zijn sterkst als hij rustig is en niet de noodzaak voelt om gemaakt grappig te zijn.

    Daarom vond ik de eerste aflevering goed: die hele affaire met zijn oude legerkameraden bijvoorbeeld was echt goed.

  3. Ja, de items zijn inderdaad zeer ongelijk van kwaliteit en opzet. Het item over de strenge gevangenisdirecteur en over het Celebration-stadje in Florida waren ook quasi letterlijk identiek te zien in het gelijkaardige BBC-programma dat eerder al op de Nederlandse tv te zien was.

Reacties zijn gesloten.