Waar de geschreven pers allemaal niet goed voor is…
Bij het bekijken van een foto in het Laatste Nieuws maak ik me de bedenking dat ik dringend naar de kapper moet, en dat ik dat luizig hemd nooit meer mag aandoen als er getuigen bij zijn:
En toen ik gisteren een foto moest opsturen voor een artikel, er zo meteen geen vond (ik ben niet de enige met het probleem), en dan maar naar de lift in de gang getrokken ben (de enige plaats met een spiegel die geen WC is) om een zefpetrèt te trekken, bleek nogmaals dat ik mega-dringend naar de kapper moet, en dat ik het luizige hemd dat ik die dag aanhad ook nooit meer mag aandoen als er mensen in de buurt zijn.
Uit miserie dan maar mijn mantel en mijn sjaal aangetrokken om een foto te maken (hemd gecamoufleerd, weetuwel), maar toen bleek—eheu!—dat mijn bril ergens een deuk moet gekregen hebben, waardoor hij tegenwoordig scheef op mijn hoofd staat:
Fotografie confronteert. Daar zit ongetwijfeld een les is. Naast, uiteraard, hyper-dringend een afspraak maken met de coiffeur.
Geschreven al luisterend naar: El Tattoo Del Tigre – Chico Max – El Roger Moore Del Malecon
Reacties
4 reacties op “Confrontatie”
Ik had u al lang gevraagd om die luizige hemden weg te doen. Glad you have seen the light 🙂
Mannen zijn als kinderen, san : soms moeten ze het zelf ontdekken voor ze willen luisteren.
ga voor the full monty, Michel. Ik kan het alleen maar aanraden: lekker fris. Voor alle duidelijkheid: ik heb het niet over het hemd, maar wel over de haardos.
Belgische chocolade?
Laten wij eerst stellen dat geen ingrediënt dat gebruikt wordt om Belgische chocolade te maken in België zijn oorsprong vind tenzij suiker. Men is niet verplicht om Belgische suiker te gebruiken
Chocolade was eens een drank voor rijke, zeer rijke mensen.
Vooral in het culinaire Italië van de 16e eeuw.
Le Chocolat of La Ciocolata bestond uit het sap ( het liquid) uittreksel van de cacaoboon opgelost in warme boter.
Dat sap wordt vandaag het Liquid genoemd. Is zeer duur en belast met accijnzen.
Liquid wordt vandaag als uitzondering in chocolade verwerkt omdat het nu gebruikt wordt als medicijn in farmaceutica.
Wat wij vandaag kennen als chocolade is eigenlijk een product dat goedkoper geproduceerd wordt dan het oorspronkelijke was in de 16e eeuw.
Het waren de Hollanders, de koopmanen in specerijen, thee en koffie die het idee opvatten de ongebruikt schaal van de cacaoboon te roosteren en te vermalen tot cacaopoeder.
De firma Van Houten bouwde de eerst molens om cacao poeder te malen op de dijk aan de oevers van de rivier De Zaan te Zaandam.
Deze cacaopoeder ging als smaak het bestanddeel worden van de Chocolade en die was dan niet meer de warme opwekkende drank van warme boter en liquid, maar een mengsel van vet,suiker en cacaopoeder zonder liquid.
In onze Belgische arme kindertijd hoorde wij zelfs spreken van bloemchocolat want er werd, in de goedkope soorten, meel bijgevoegd die wit ging uitslagen als de chocolade niet vers meer was.
De lekkerste vonden wij de praliné, chocolade waar helemaal geen chocolade in zat maar een zoeterige brei in een licht laagje nep chocolade.
De chocolade traditie van België is niet zo schitterend.
Omdat te verhelpen schrijft de wet nu voor dat echte chocolade cacaoboter moet bevatten waar in Engeland b.v. plantaardig vet gebruikt mag worden in plaats van cacaoboter en in Amerika zelfs ook dierlijk vet.
De Engelsen en de Amerikanen zijn echt zoete bekken.
Zij eten en schenken elkaar veel “p r a l i n e s” die in het Engels Chocolates genoemd worden.
Dat wil niet zeggen dat die pralines chocolade moeten bevatten, nee het is een verzamelwoord voor een hele reeks zoetigheden waaronder ook chocolaatjes.
Ook in België snoepen wij en iedereen kent het oude merk, een uitstekende praline waaronder ook chocolaadjes die, uitzonderlijk, een klein percentage dure ‘liquid’ bevatten.
Zij zijn dus van een uitstekende kwaliteit en ongewoon op de courante Belgische chocolade markt waar vele merken niet eens het woord chocolade op hun verpakking vermelden.
Laat U niet vangen door het Engelse Belgian Chocolates, het betekent niet dat er chocolade omtrent is.
Deze firma werd opgekocht, zoals zovele Europese merken, Van Nelle, Ritmeester enz, door Amerikaanse bedrijven.
Uiteindelijke brachten die Amerikanen deze kwaliteitspraline op de Amerikaanse markt als “Belgian Chocolates.
Chocolates, niet chocolate, geen chocolade dus maar pralines.
Een market policy die gelukt op een markt waar geen mens weet wat Belgian betekent en dus een sprookjesachtige sfeer schept.
Goede pralines maar helemaal niet te vergelijken wat er b.v.op de Italiaanse markt verkocht wordt in een ongekende variëteit van vele smaken.
De Belgen echter waren er van overtuigd dat het hier om zuivere chocolade ging en wel Belgische dus de pret kan niet op.
België gekend in de wereld voor zijn chocolade. Het is zoals met frieten, bier en cervela’s.Als men geen cultuur heeft moet men er een scheppen…creëren, zou men zeggen..
En dat de basismassa alhoewel ook in België gemaakt, de cacaomassa, een mengsel van vet en suiker, geleverd wordt door een Duitse firma die er bijna totaal monopolie in Europa op heeft deert geen ware vaderlander.
Ja, klein België is een grote natie in kleine dingen.
Wat chocolaatjes tussen allerhande andere chocolates, pralines.
Kijk of er op de verpakking ook het woord CHOCOLADE staat!
The Chocolate Man.
Ghent