De dagen korten

Sandra is naar haar zus in Oudenaarde en ik was alleen met de kinderen. Jan lag al in bed. Zelie en Louis hebben de tafel beneden afgeruimd, en dan hebben we wat gesproken, en dan hebben ze alletwee iets korts geschreven, en dan zijn ze alleen naar boven gegaan en hebben ze elk een winterpyjama aangetrokken, en dan ben ik naar boven gegaan om ze een kus te geven en ze onder te stoppen, en dan hebben we gesproken over hoe fijn het is dat het weer vroeger donker is en dat het niet meer zo warm is ‘s avonds en ‘s nachts. En hoe fijn het is dat het binnenkort weer school is, en dat het dan bijna herfst is en dan bijna winter en dan bijna sinterklaas en dan bijna kerstmis en dat we dan naar nonkel David en tante Charlotte gaan vieren en dan bijna nieuwjaar en dat we naar mamie en grand-père gaan vieren, en dat het dan alweer een nieuw jaar is! En dat het dan bijna pasen is en bijna weer grote vakantie, en dat Louis na die grote vakantie naar het eerste leerjaar zal gaan, en we hebben elkaar met ons gedrieën eens goed vastgepakt en slaapwel gezegd en ik ben bijna ontploft van gelukkig zijn.

6 reacties op “De dagen korten”

Reacties zijn gesloten.