Waar was jij toen je hoorde dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was?

In vergadering op het werk, met de marketing manager die we toen net een week aangenomen hadden. Eén van de collega’s was, ahem, zoals gewoonlijk :), niet aan het werken en zat op Slashdot toen er net één vliegtuig ingeslagen was.

We zijn meteen gaan kijken naar CNN, maar hun site lag ondertussne plat, en ook de BBC werkte niet meer, tot ze uiteindelijk alle beeld en geluid afgezet hebben. We zijn er wel in geslaagd op een Franse site een filmpje van de inslag van het eerste vliegtuig te zien.

De rest hebben we half gevolgd via het internet en via de readio. Ik had toen zo’n draagbaar televisietje (gekocht in New York, heh), en daar heb ik de eerste extra nieuwsuitzending gezien. In de gang, want in het bureau was er geen ontvangst. Toen er twee vliegtuigen, en dan drie ingeslagen waren, werd het plots helemaal verwarrend, het leek wel alsof er overal aangevallen werd.

Wat kan je je nog herinneren van de rest van die dag?

Niet bijster veel, eigenlijk. Dat de coverage op BBC veruit de beste was.

Hoe zag je leven er vijf jaar geleden uit in vergelijking met nu?

Drie kinderen minder. Directeur van een bedrijf as opposed to loonslaaf. Een roedel vrienden en kennissen minder. En mijn rug was nog in staat van werking.

Hou je sinds die dag meer rekening met het risico van aanslagen in je dagelijks leven?
Wat als je op reis vertrekt?

Welbaneen. Als er iets moet gebeuren, dan moet het gebeuren.

Telkens ik een vliegtuig moet nemen, hoop ik zwaar dat er mensen een probleem gaan maken van de kilo’s metaal die aan mijn ruggengraat vastgemaakt zijn, maar blijkbaar doet titanium de metaaldetector niet afgaan. Spijtig.

Geloof je dat de aanslagen gebeurd zijn zoals in de media werd omschreven, of zit er volgens jou iets meer achter?

Occam’s scheermes is mijn vriend.