[opgelet, plastische omschrijvingen]

Oh man. Ik heb dus uiteindelijk op de zowat 60 uur tussen vrijdagnamiddag en maandagochtend in totaal zo’n 55 in mijn bed doorgebracht. En de rest verdeeld tussen de zetel en het toilet (erop dan wel erboven hangend).

Nu is het min of meer iets beter, maar vast voedsel (genre platte kaas of zo) wil nog altijd niet pakken. Ik ben sinds vrijdag vier en een halve kilo vermagerd (ook een manier natuurlijk), ik denk dat ik ondertussen mijn maagwand zowat heb uitgespaagd, en qua darmwand, wel, ik vrees dat ik een pallet Yakulten zal nodig hebben om die flora aldaar weer op een normaal niveau van populatie te krijgen.

Ik kan me alleen maar inbeelden wat voor ravage van besmettingen ik in mijn kielzog achterlaat.

Mwoehahaha.



Reacties

12 reacties op “Status report”

  1. kiel.zog.org!

    /coat

  2. (En ik had eigenlijk foto’s verwacht, maar kom)

  3. Van die darmflora? 😀

  4. Ik zou toch liever een foto van die pallet vol Yakult dan een van het palet van de flora zien. Maar dat kan aan mij ligen.

    /doublecoat

  5. “Ik kan me alleen maar inbeelden wat voor ravage van besmettingen ik in mijn kielzog achterlaat.

    Mwoehahaha.”

    Gij slecht karakter gij 😀

  6. En erger..Yakult is ook al boerenbedrog. Daar moet u ook al uw duurverdiende centen niet aan uitgeven!

  7. Zelf ben ik zeer lang ( een 25 tal jaar ) een maaglijder geweest. Noit naar een dokter geweest, daarvoor / tegen. ” Zure oprispingen : a part of life”.

    Nu. Eindelijk bereid geweest een diagnose te laten maken.Resultaat : de geschikte medicatie, die ik erg lang zal moeten blijven innemen.

    Dus M. : tijdig optreden/ ingrijpen.

  8. @Bernard:
    toch geen slokdarmontsteking? Anders: same here…

  9. Gelukkig zijn die dingen niet overdraagbaar over ‘tinternet, toch?

    Enne… beterschap.

  10. […] Maar terwijl Michel vorige donderdag dan dacht dat hij zich beter voelde, is hij dan vrijdag volledig ge-stuikt: ik heb hem eigenlijk gans het weekend niet gezien, zo erg was het. […]

  11. […] Ze vallen hier bij bosjes, de collega’s. Of liever, ze vallen niet, maar gaan gekreund en krakensklaar als een boom met meer sneeuw op zijn takken dan hij eigenlijk kan dragen. Het ganse gebouw moet hier één grote incubator voor bacteriën en virussen zijn. Voorlopig blijf ik eraan ontsnappen –zelfs ondanks een ontmoeting met de aanrichter van ravages op maandag voor Het Project. […]