Lezing op het werk: niet zomaar iemand die langskomt en zijn PowerPoint afhaspelt, o nee meneer. Zo doen wij dat niet op het werk!

‘s Morgens komt de spreker toe, zitten alle collega’s met de spreker rond de tafel in de bibliotheek, wordt iedereen aan iedereen voorgesteld, en wordt de lezing van ‘s avonds al eens op voorhand gedaan. Dat zorgt ervoor dat de spreker het zeker al eens recent gedaan heeft, en dat het dus ‘s namiddags vers in zijn hoofd zit. Het zorgt er ook voor dat wij het al eens gehoord hebben en dat we voor noodgevallen al eens kunnen nadenken over eventuele vragen. En ook: ‘t is allemaal informeel, we zijn niet met zo veel, en we kunnen van gedachten wisselen met De Groten Der Aarde.

Afijn, toch de Groten van de wereld waar wij ons met het werk in bewegen. 🙂

‘s Middags gaan we allemaal samen iets gaan eten, bij Le thé au harem d’Archi Ahmed. [mmm lekkere couscous en spekuloos-ijs]

In de namiddag wordt de spreker geïnterviewd voor een papieren artikel, en wordt er ook een gesproken interview gemaakt, zo’n podcastdinges.

En daarna is er de lezing, in twee delen met koffie en drank tussen de twee delen.

Na de lezing is er walking dinner. ‘t Is te zeggen: komt Vive la nourriture. Lekker!

…en dan rondlopen en babbelen.

Nee serieus: ik heb er nog maar twee meegemaakt, maar ‘t is al elke keer de moeite waard geweest. En verrijkend. En though provoking en zo, weetwel. Ik kijk al uit naar Yvonne Rogers volgende keer.

Oja: Don Norman, ik was het al vergeten, ik had daar een filmpje van gemaakt. Te donker, bijna onbegrijpelijk, maar goed. ‘t Is toch Don Norman: