…en opnieuw trouwens boterhammen die in de frigo blijven liggen zijn op het werk: ik was helemaal uit het oog verloren dat als er zo iemand uit Forn Parts komt, dat we daar ‘s middags mee gaan eten.
En dat er ‘s avonds na de lezing walking dinner is.
‘s Morgens hebben we trouwens de lezing in privé met iedereen van het werk gekregen: wijs! Interactiever, en meteen feedback en zo, en vooral voor de spreker een uitstekende manier om zijn presentatie een dry run te geven en te zien wat er werkt en niet, en hoe het zit met de timing.
Vandaar dat er meer dan een derde uit gehaald is, en dat het gestroomlijnder was dan het anders misschien was geweest, en dat het de avond zelf geheel precies op schema afgewerkt is geraakt.
Jawel: het is echt allemaal goed doordacht, daar bij ons op het werk. 🙂
Achteraf met een aantal van de aanwezige mensen gesproken, en ‘t is toch wel verbazingwekkend soms waar de conversaties over gaan en hoe ik die conversaties soms gemist heb de afgelopen jaren. Over Emacs en vi en LaTeX. Iemand die vroeg: “snel, welke functietoets om te printen in WordPerfect?” (shift-F7 natuurlijk!) (en F6 voor bold en alt-F4 om een blok te starten/eindigen — F12 bestond nog niet meneer! en een block moven dat kon via deleten en dan F1!) Een paar mensen die na een paar minuten conversatie op iets dat ik zei, “ja, ik lees uw weblog soms” antwoordden. Iemand die ik in een vorig vorig vorig leven tangentieel tegengekomen was.
Afijn. En voor de rest? Gepland, een PowerPoint begonnen, een wiki bepoteld, mijn rug overbelast, een document voorbereid, foto’s genomen voor de website van het werk, en afgesproken om iets vóór negen morgen voor een kick-off van een nieuw project.
En dan later morgen nog een nieuw project, en dan nog later morgen een briefing voor een meeting afmaken, en een mens mailen/bellen voor informatie voor nog een project, en dan nog, en dan nog, en nog, en nog, en nog.
Ook dàt was alweer een tijdje geleden, en ook dàt heb ik echt wel gemist. Schreef hij met een kamerbrede grijns.
Reacties
4 reacties op “Dinsdag”
Werken en mogen doorwerken aan veel dingen tegelijk: super pliezant.
Want laat ons wel wezen: tijdsdruk is iets artificieel! 🙂
Feedback, dry run…:toch wel veel dure woorden voor zaken die eigenlijk gewoon de evidentie zelve zouden moeten zijn voor iedereen met wat gezond boerenverstand.
Het is een beetje de ziekte van deze tijd om evidente en logische zaken en processen die vaak al jaren gebruikt worden, vlug enkele dure woorden op te kleven om het geheel dan als ‘innoverend’ of als ‘interactief’ of als ‘efficiënte tool’ te verkopen.
De grens tussen goedkope nieuwlichterij en platvloerse oplichterij is soms vaag…
Huh? Ik schreef gewoon dat die mens in de voormiddag zijn presentatie eens voor ‘t echt heeft gedaan maar dan voor een beperkt publiek, en dat we vragen gesteld hebben.
“Dry run” en “feedback” zijn nu eenmaal de woorden die in mij opkwamen, ‘t is niet alsof ik een verkoopspraat ana het doen was hé. 🙂
@ Michel.
Geen probleem hoor. Maar je tekstje deed me (wellicht deels via vrije associatie) denken aan van die dure seminaries en workshops waar men op hoogdravende toon allerlei vergadertechnieken, motivatietechnieken, speechtechnieken, consultanttechnieken,etc. gaat uitleggen, terwijl het in feite gewoon neerkomt op het gebruiken van wat gezond verstand. Zaken die het overgrote deel van de wereldbevolking sowieso en onbewust toch reeds doen.
Maar blijkbaar verkopen dergelijke seminaries als zoete broodjes: mensen hebben blijkbaar graag dat anderen hen bevestigen in hetgeen ze toch reeds doen en als daar dan een intellectueel sausje met dure, engelse woorden wordt overgegoten dan gaat iedereen wellicht tevreden naar huis (‘hahaa, al die revolutionaire toestanden, dat doe ik al jaren, ik moet toch echt wel goed zijn…’). Alleen jammer dat men in se wellicht weinig nieuwigheden leert.