Zo. Arno’s laatste, Jus de box, staat op repeat. Even laten inwerken vóór ik er een opinie over heb.

Ik heb jaren aan een stuk de (officiële, hoera!) website van Arno onderhouden en daar eigenlijk wel veel werk in gestoken. De site stond op www.arno.be, en wie de Belgische DNS-goden gekend heeft in de jaren 90, kan zich inbeelden hoeveel hemel en aarde er bewogen moesten om die domeinnaam überhaupt te mogen registreren. Arno in ‘t echt bij ons thuis en al, helemaal rokenrol.

En toen kreeg ik het even heel erg druk op het werk, en Arno zat ook tussen platen, en vóór ik het wist, hopla, ging ik naar de site en was hij helemaal weg. Het management, of wie het ook moge geweest zijn, had de mannen van DNS blijkbaar gebeld, en het adres laten verwijzen naar een nieuwe site.

Gemaakt door ikweetnietwie, met een deel van de inhoud van mijn site er in, maar ook met een heel erg groot deel niet, en vooral: zonder boe of ba, zonder zelfs ook maar één mailtje.

Ik ben daar toen bijzonder zwaar teleurgesteld over geweest. Bitter. Boos. Het heeft jaren geduurd voor ik Arno op kon leggen zonder er lastig van te worden.

En als ik eerlijk ben: het steekt nog altijd. Want ondertussen is alles daarvan verdwenen. Het enige dat er nog van bestaat, zijn een paar onvolledig gearchiveerde pagina’s op archive.org—fragmenten van de discografie, en bijna niets meer van de pers-pagina’s, waarvoor ik maanden aan een stuk artikels ingescand en overgetypt en ge-ocr’d had.

Backups? Ja, uiteraard. Alles werd gebackupt: dagelijks incrementeel op DLT, wekelijks volledig, maandelijks volledig, en dat werd vier maand bijgehouden.

Maar, helaas: de brave jongens van Impakt (of beter, Jo die daar toen werkte met toestemming van zijn baas) hebben de server waar alles op stond, ergens in 2004 zonder vragen van het internet gehaald, waarmee al mijn websites—ook die, en ook die met verhalen en foto’s van Zelie, en mijn Jacques Brel-site, en mijn Gainsbourg-site, en alles dus—verdwenen waren.

Ik had daar iets over geschreven op mijn weblog, maar de mannen van Corporate Legal van de Unit 4 Agresso-groep hingen op géén tijd aan de lijn, dat ik er ONMIDDELLIJK alles moest afhalen, of dat er ZWARE GEVOLGEN zouden zijn.

Ik was niet echt in een positie om me kwaad te maken—thuis, invalide, niet echt het moment om wegens dringende redenen ontslagen te worden—maar ik was wel serieus nijdig. En eigenlijk, zó erg was het toch niet, wat ik geschreven had:

Gisteren www.zog.org weg, zonder aanwijsbare reden. Jo en Pieter waren in het serverhok geweest en ze hadden er een server uit meegenomen om Magic op te installeren, wist Iwein mij te vertellen. Even bang dat het dmz4 was, waar www.zog.org op draait, maar dat was niet het geval: het bleek mail32gent1 te zijn, nu ongebruikt omdat de mail van mail31slied1 komt.

Tweede piste: er zou aan de netwerkconfiguratie gewijzigd zijn. Half België en Nederland afgebeld, uiteindelijk kom ik te horen van Michel T. dat bij hem maar drie mannen dat zouden kunnen gedaan hebben, dat twee ervan zeggen dat ze het niet gedaan hbben, en dat de derde al een tijd op vakantie is.

En dat ik bij Dennis Wals moet zijn. Die houdt de hele dag functioneringsgesprekken, dus het moest per mail, maar rond de middag hoor ik van hem enWilliam Gaal dat er niemand aan server of netwerk is geweest.

Terug naar Iwein: kan er naar het internet gesurft worden vanop de server? Nee. Zitten alle kabels wel in? Check. Werkt de netwerkkaart nog? Check.

Dat doet me er verdacht aan denken dat iemand toch met het netwerk heeft zitten spelen. En dan kom ik erop: de computer die Jo en Pieter uit de serverruimte gehaald hebben is helemaal niet de oude mailserver! Dat is gewoon het sluitstuk van het netwerk, de dmz-firewall, de mailserver, de primaire dns, het toestel waar Daniël en Stijn een jaar aan geconfigureerd hebben!!

En, inderdaad, Jo heeft zonet de harddisk gepartitioneerd. Zonder te kijken wat erop stond, ja. onder backups te nemen, ja. 

Jo: “Maar Luc Vanderveken had gezegd dat het in orde was…” (Luc Vanderveken weet niet wat die computers doen, maar zó belangrijk is dat niet, toch?)
“Maar Reinhart had gezegd dat het waarschijnlijk in orde was…” (Reinhart wist ook niet over welk toestel het ging, iets dat ik wel wist, maar bon, hé?)

De enige persoon in de wereld die op dit ogenblik weet waar de servers in die welbepaalde kast voordienen, ben ik. En ze hebben mijn e-mails, ze weten mij wonen, ze hebben mijn telefoonnummers, maar wordt er mij iets gevraagd? Naah.

Enfin. De enige kortetermijnoplossing is dat de hele server, dmz4, in een auto gestoken wordt en naar ons zusterbedrijf in Holland gereden wordt, en daar in het hostingnetwerk geplugd wordt. Als dat niet gaat, moet ik gaan betalen. Wordt het Exabytes of zo.

Bloody hell.

Akkoord, ik noemde een aantal mensen bij naam, die dingen hadden gedaan die men niet zou verwachten. Toch niet van mensen die in een firma werkt die “security solutions” in hun naam heeft staan: servers zonder vragen herformatteren en zo, niet weten hoe het netwerk in mekaar zit, dat is niet iets waar ze graag mee te koop liepen, vermoed ik.

Maar eigenlijk had ik toen zelf nog niet eens echt redenen om kwaad te zijn. Want: niet alleen was die ene server uit het netwerk gelicht en vernietigd, waardoor de website niet meer zichtbaar waren, de andere server, die dmz4, die bleek enige tijd later ook onherstelbaar verloren te zijn.

En de backups, zegt u? Ah, euh, juist, nee. Ik lag toen al een paar maand met een gebroken rug in bed, en niemand had eigenlijk nog de tapes ingestoken.

En dus was alles wel degelijk onherroepelijk helemaal honderd procent weg.

Het ging toen om bijna negen jaar websites. Ik moet u niet zeggen hoeveel tijd en werk en liefde daarin gekropen was.

Maar ach. Onthechting, zeker?