Zelie is zeven, en ze doet dat nog altijd bijzonder goed op school, behalve dat ze de neiging heeft dingen te vergeten.

Zoals eergisteren. Voorbereiding dictee twee maal overschrijven, zei de agenda, en toen Sandra nakeek, stond de voorbereiding er inderdaad twee keer. Wat Zelie vergeten te vertellen was, was dat de eerste versie al in de klas geschreven was, en dat het dus “nóg twee keer” was, niet “twee keer in het totaal”.

En dus: drama gisteren. Want in de agenda stond een boze nota van de lerares, iets in de zin van “als je zo door blijft doen, meisje, dan zal het wéér een slecht rapport worden”.

Het is misschien mijn persoonlijke gevoeligheid, maar ergens heb ik het gevoel dat ze voor Zelie extra streng is, en vind ik dat niet meteen eerlijk. Aan de andere kant: ze heeft het wel nodig. ‘t Is niet omdat ze het bijzonder goed doet, en dat ze eigenlijk die voorbereiding voor het dictee niet echt in die mate nodig heeft, dat ze geen discipline moet kweken. Wel integendeel, vrees ik zelfs.

En voor de rest: ze moet een spreekbeurt doen, en ze zal het over de planeten hebben. Ik denk dat ik ze eens een uitleg ga doen, en een aantal dingen tonen en zo. En dat ze het dan eens voor mag doen, en dat ik ze tips zal geven en alles. 🙂

Ze had trouwens over twee dagen heen een hele dansroutine uitgewerkt, op een muziekje van Robbie Konijn, helemaal met neergeschreven instructies (“in handen klappen boven hoofd, 10x”), en ze heeft dat gisteren op school aan de mensen kond gemaakt. De klas heeft geapplaudisseerd, en ze hebben allemaal meegedanst.