Genade! Nee! Ik geloof niet wat ik zie, en ik kan niet wegzappen. Mijn ogen zijn aan de lcd gekluisterd. Ad fundums op televisie en zo.
De foute kwis, zo verkeerd, zo verkéérd.
Ramptoerisme.
Euh, en Evi Hanssen en Isabelle A, die geen pijn doen aan de ogen, natuurlijk.
‘t Staat al ingeprogrammeerd in mijn wekelijkse agenda, zie. Meer moet dat niet zijn.
Reacties
10 reacties op “De foute kwis”
“Aan de LCD gekluisterd”.
Dat klinkt zo, eh, 21ste eeuws. 😀
De foute quizmaster was misschien een beter titel geweest. De gespeelde/getoonde muziek was daarentegen niet altijd even fout.
Grappige TV.
De krochten van de geest zijn vrij toegankelijk. Terugkeren is echter moeilijk. Al zullen we dan met zijn allen hard lachen. Get serious: onnozel is onnozel, niet grappig…
Dus volgens u kan onnozel niet grappig zijn?
Nee, je kan er uiteraard soms wel om lachen, maar grappig heeft te maken met een bedoeling (en die liefst uitkomt), onnozel is een desondanks gevolg van enige daden.
En toch vond ik het laatste kwartier goed. Het was ook het enige dat ik gezien heb. Zeker de afsluiter van Sergio. “This is the sound of C” – even de deelnemers bedanken – en verder gaan met “This is the sound of C”
Ik vind dat wel tof, een zingende presentator.
Verder vind ik onnozelheid die onnozel bedoeld is wel grappig. (Wat is er mis met een John Terracottapot?)
@ peterc: Daar ben ik het niet mee eens. Wanneer ik om iets moe lachen, is het voor mij ook grappig.
this is the sound of C is zeker geen fout nummer volgens mij, De uitvoerders daarentegen waren zeker fout. Maar het nummer was het begin van de belgische newbeat ! …Niet?
@beau: Lachen is gezond, Beau, zeker blijven doen 😉