12 reacties op “Adler”

  1. Pingback: Revista
  2. Mag ik u er wel op wijzen dat dat MIJN Adler is waar ik al mijn werken en scripties aan de univ nog op gemaakt heb … behalve in de laatste twee jaren toen ik u al kende en ik uwen computer kon/mocht gebruiken 🙂

  3. @ Sandra: het is wel degelijk Marc’s Adler…Veel voor gespaard indertijd. Michel heeft trouwens alle “machienen” in beslag genomen: de oude Remington rekenmachine, waar ik mee speelde als ik klein was (dus echte antiek -die machine 🙂 – ), de andere, niet meer manueel…

  4. @Pascal: och, ik had het al lang gezien :d Maar ik was zo gecharmeerd van die getypte tekst dat het mij ineens allemaal niet meer kon schelen 😉 Ik begon te mijmeren en bedacht dat volledige bibliotheken geïndexeerd zijn met behulp van zo’n archaïsch ding… ‘k zie onze bibliothecaris nog rommelen in zijn bakken met muffe en beduimelde kaartjes… toch straf eigenlijk. En dat is nog maar 10 jaar geleden.

  5. Ik denk me te herinneren me dat ik in m’n jongere jaren (toen ik net kon lezen en schrijven), naast eindeloos “the quick brown fox jumps over the lazy dog” te typen – van u geleerd dat daar alle letters van het alfabet gebruikt worden (wow!); ik de typmachine vooral als experimenteel object gebruikte: er zoveel mogelijk af halen wat er af kon. Voorstuk was gemakkelijk. Inktlint iets moeilijker. En dan de rest! En dan weer samenprutsen! Yay!

    Wat ook een interessante zaak was, was alle toetsen tegelijk indrukken en ervoor zorgen dat alle hamers van het halfrond samen plakten op twee centimeter van het papier.
    Misschien werd daar al een basis gelegd voor het minder goed werken van de buitenste hamers? (ik moest daar nogal zwaar aan sleuren in de tijd om ze bij die zwevende halve cirkel te krijgen…)

    iep…:S

  6. leve oldschool !
    eens kijken hoe een pc eruit ziet na dertig jaar intensief gebruik…
    vroeger was het toch allemaal beter! stem pieter de crem

Reacties zijn gesloten.