‘t Is wel wijs: ik heb een kop voor op mijn statief te zetten gekregen. Een bolkop.

Ja, ik had wel gezegd dat ik een statiefkop moest hebben om mijn kapotte 488RC0 te vervangen, maar ik had ook al gezegd dat ik eigenlijk geen bolkop meer zou kopen, maar wel zo één met drie vlakkken. En dus was ik minder dan laaiend enthousiast toen mijn madam op mijn verjaardag met een bestelbon van zo’n Manfrotto aankwam.

Ten onrechte, eigenlijk, want bij vijf minuten nader inzien bleek dat ik toch geen andere zou willen: altijd zeer content geweest van die Manfrotto, en ‘t is toch wel een gemak, zo’n boldinges.

En dus dan toch niét gezegd dat ze de bestelling moest annulleren, en in spanning afwachten op het toekomen ervan (“woendag of donderdag, ten laatste vrijdag”—we zijn de maandag nà de vrijdag, ondertussen).

Ah. En vanavond komt mijn broer langs, met een groot pak waarin cadeau: óók zo’n statiefkop. Oók dezelfde.

Grin. 🙂