Laat niemand zeggen dat ik de mensen geen tweede kans geef.

Spam, tweede aflevering.

Helmut goes musette krijgt een uranium CD. Oh, het duurde te lang, zelfs al duurde het niet eens zo lang. En de pointe kon ik alleen herkennen omdat dat het stuk van het stukje was dat ik van op voorhand voelde aankomen.

Een man met incontinentie die bij de kwakzalvers van het Integraal Medisch Centrum gaat. Oho, lachen met incontinentie. Klasse.

Alla. Gunter! Grappen over Thuis. En allemaal dingen gelijk in Alles Kan Beter. Moet flitsender, helaas. En ik blijf erbij: achter een toog, in de studio. En flitsender.

Bommelding in gerechtsgebouw in Gent. Ooh, tenenkrullend, Het Nieuws Voor Mensen Die Alles Graag op Een Hoop Gooien.

Een croque monsieur-ijzer dat swastika’s en Hitlers op het brood brandt. Hmm. Ja? Moet dat écht een kwartier lang duren? Is een minuutje niet genoeg voor humor van de jaren 70?

Oh God, ze gaan van Het Nieuws voor Roger uit Merelbeke een running gag maken. Spaar ons. Gelukkig was het deze keer kort.

Karlijn Sileghems kreeg net zoals vorige week geen grappig iets om te brengen. Jammer, want ze doet dat normaal goed, grappig zijn.

Oh God, en de Make A Wish-dinges is blijkbaar ook een running gag. De pruik van Andrea Croonenbergs in Emma, en het toupet van Fred Bekky… is dat programma al in voorbereiding van de jaren 90 of zo? Whatever next? Roland Lommé? Jo Röpcke? Jos Van Oosterwyck?

Meer Tetten Op Canvas. Opgenomen in de kelder van Boekentoren. Een poging tot Monty Pythonesk doen, denk ik, met echo’s van Arthur “Two Sheds” Jackson. Jammer dat die mensen dat al gedaan hebben, en beter. Niet het minst ongrappige item van de avond, voor de rest.

Oh God, Het Nieuws Voor Mensen Die Denken Dat Jean-Marie Dedecker Alles Gaat Oplossen is ook al een running gag. Zucht.

Oh kijk, Kama over de actualiteit. Mhu? Een lachband? Een làchband? Is dat afgaan of is dat afgaan?

Nee, Sofie Lemaire blijft het allerbeste van het programma. Het ging deze keer wel sneller over dan vorige keer. “Dat is omdat ruim de helft van de tweede afleverig vorige week ook al eens uitgezonden werd,” fluitert mijn slechte ik me in.

Het probleem, denk ik, is dat (pdw) en de zijnen hier proberen iets achterna te gaan waar ze de middelen niet voor hebben. Vlimovost en Kijk eens op de doos vond ik uitstekend, omdat ze sui generis waren, en eigenzinnig zichzelf, en niét iets krampachtig iets anders probeerden te zijn. Dit soort uitzending heeft driedubbel zoveel driedubbel zoveel keer betere schrijvers nodig, of driedubbel zoveel tijd en negendubbel zoveel knippen. Op deze manier zal het niet lukken. ‘k Wille maar ‘k een kanne niet, (pdw).

Och ach, ik zal wel een weirdo zijn, zeker? Vanavond zat ik op de trein naar een drietal Westvlaamse studenten die voor hun master in de rechten gingen, en zij hadden het er op een bepaald moment over: dat het Spam was vandnoavnd, en dat er moest naar gekeken worden want dat het mahtuh kluhtuh was.

Wie ben ik om bijna-masters tegen te spreken?

‘t Is toch niet omdat ik wél en zij niét de naam van secretaris-generaal van de Verenigde Naties wisten dat ik me plots superieur moet voelen of zo.