Weet ge ‘t nog? Die keer dat ik er zó naar uitkeek om een pakje te ontvangen?

Even de historiek: pakketje vertrokken in de Joenaaited Steets 29 februari iets voor 10u ‘s morgens, toegekomen in Brussel 2 maart in de namiddag.

Maandag om tien voor zes ‘s morgens vertrokken uit het magazijn. Kwart voor één ‘s middags: koerier belt aan, niemand doet open, koerier terug naar DHL.

Maandag 13u: ik ben naar DHL om een tweede aanbieding te vragen.

Maandagnamiddag: ik bel naar DHL om te vragen waar het pakje blijft. Ze zeggen dat de koerier is langsgeweest om 14u20, maar dat hij de bedrijfsnaam niet vond. Ik zeg dat die links van de deur hangt, een blauw plakkaat met witte letters. Ze zullen dinsdag terugkomen.

Dinsdagochtend: ik bel naar DHL om te vragen waar dat pakje blijft en dat ik niets zie op de on-line tracker. “Ah, ze zijn vanmorgen langsgeweest, maar ik zie dat het niet op de website staat… Er is iets met de koerier, ‘t is een subcontractor en ik weet niet waar het pakje nu is…” Na een tijdje vinden ze het terug, en ze gaan het opnieuw aanbieden. Ik leg ze uit hoe de deur eruit ziet, dat er werken aan de gang zijn, waar het plakkaat met de bedrijfsnaam hangt, waar de bel is, dat ze zéker moeten bellen, dat er àltijd iemand aanwezig is.

Dinsdagavond: ik bel naar DHL om te vragen waar het pakje blijft, en dat ik niets zie op de on-line tracker. “Ah, zijn ze niet langsgeweest? Ik zie dat er niets veranderd is in de database, inderdaad, maar ze zijn wel degelijk langsgeweest hoor. Maar de koerier wist niet zeker of het wel het juiste adres was.” Ik begin nog eens het hele verhaal te doen: “oh, ik zie het meneer, er staat een hele uitleg hier… deur… werken… zéker bellen… ja, ik weet het ook niet. Ik zal zeggen dat ze het zéker moeten lezen, maar ‘t zal voor morgen zijn.”

Woensdagmiddag: ik bel naar DHL om te vragen waar het pakje blijft, en dat ik niets zie op de on-line tracker. “Tiens, dat is vreemd meneer, ik zie dat dat pakje zou moeten vertrokken zijn met de koerier vanmorgen, maar dat is blijkbaar niet gebeurd. Het zal voor de namiddaglevering zijn!” Ik herinner er nog eens aan dat de deur, de bel, de werken, zéker bellen: “jaja meneer, ik zie dat er al een heel verhaal staat, ‘t komt in orde!”

Woensdag 15u: ik bel naar DHL om te vragen waarom de on-line tracker nu al voor de zoveelste keer zegt “Address information needed; contact DHL Customer Service”, en wat het probleem deze keer wel mag geweest zijn. “Ah ja meneer, de koerier is om 14u42 langsgeweest, maar uw naam stond niet op de bel, en hij heeft dus niet gebeld.” Ik ben op dat moment nog altijd kalm, maar ik heb me toch een beetje boos gemaakt aan de telefoon. Of ze de gewoonte hebben om voor leveringen bij bedrijven te eisen dat de namen van alle werknemers op de bel staan. Of ze dat normaal vinden dat er dag na dag meer details op die leveringspapieren staan, en dat die niet opgevolgd worden. De mevrouw put zich uit in verontschuldigingen, belt naar de koerier, en belt dan terug, zegt dat hij zéker vandaag nog komt, vóór 17u, en dat als hij er niet is om 16u45 dat ik dan moet bellen.

Woensdag 16u47: ik bel naar DHL om te vragen waar de koerier blijft. Ik krijg de mevrouw van maandag weer aan de lijn. Ze weet van niets, en kan de koerier niet bereiken. Hij zal het te druk hebben. Als ik het écht nodig heb, mijn pakje, kan ik altijd vanavond naar Diegem komen? Néén, mevrouw, dat kan ik niet. “Dan zal het voor morgenochtend zijn meneer!” Ik bén er wel niet morgenochtend, dus iemand anders zal aftekenen, is dat een probleem? “Nee, natuurlijk niet: de naam van het bedrijf staat erop, we zijn dat gewoon, komt in orde meneer!”

Donderdag 13u: ik bel naar DHL om te vragen waarom de on-line tracker nu al voor de zoveelste keer zegt “Address information needed; contact DHL Customer Service”, en wat het probleem deze keer wel mag geweest zijn. “Ah ja meneer, de koerier is om 12u35 langsgeweest, maar u was niet aanwezig.” Oh? Heetf de koerier aangebeld dan? “Ja meneer, dat doen we al… euh… tijd… oh, nee: als hij aan zou gebeld hebben, dan zou er staan dat hij een papiertje heeft afgegeven dat u er niet was… dus, euh, nee: hij zal niet aangebeld hebben. Stond uw naam op de bel?” Ik vraag de dame aan de telefoon of, als ze een levering doet bij Dexia, dat ze dan ook verwacht dat alle namen van de werknemers op de bel staan, en of ze dat eigenlijk wel normaal vind dat het ondertussen de ikweetniethoeveelste keer is dat ik hetzelfde telefoongesprek moet hebben? “Meneer, het spijt me, ik begrijp het ook niet. Ik bel even naar het depot, hebt u een ogenblikje?” Dat heb ik. “Hallo meneer, dank u voor het geduld. Ze weten ook niet wat er gebeurd is meneer. Ik bel even naar de koerier, en ik zorg ervoor dat hij zéker aanbelt en het pakketje zéker aanbiedt.”

Donderdag 19u50: volgens de website is het pakket nog altijd “With delivery courier.” En dus niét afgegeven. Morgen zal ik nog eens bellen. Dus.

update ik heb, par acquit de conscience, toch maar eens gebeld naa rDHL, een mens weet nooit. Ik was al meteen een beetje uit het lood geslagen: normaal gezien moet ik eerst 1 doen om Nederlands te kiezen en dan 3 om te kiezen voor pakjes in transit–maar deze keer kreeg ik, om 20u30, meteen “DHL, goeienavond, Michel” te horen. Blijkt dat Michel de naam van de meneer aan de permanentie. Ik stel hem nog eens dezelfde vraag: de on-line tracker zegt “With delivery courier.”, en of hij weet of het pakje ondertussen aangekomen is. “Euh… evne checken… nee meneer: “person unknown” staat hier. Ze zullen de bestemmeling niet gevonden hebben.”

Oh really? vraag ik hem, en is hij er zeker van dat ze wel degelijk gebeld hebben aan de deur? “Euh ja, dat moet haast wel hé meneer?” Euh nee, dat moest haast niét, verzeker ik hem, wantondertussen weet ik dat ook al: als hij aangebeld had, dan stond er nu in zijn systeem niét “person unknown”, maar wel “briefje afgegeven” of iets in die zin. “Ah ja, dat is inderdaad waar. De koerier zal niet aangebeld hebben.”

Waarop ik die sympathieke meneer nog eens het hele verhaal doe, met een dosis sarcasme zo zwaar dat ik denk dat zijn telefoon er wellicht van zal ondergelopen zijn. We hebben er samen smakelijk om gelachen, quoi. Ik vroeg hem, van man tot man, wat ik kon doén om ervoor te zorgen dat die brave mensen van de koerierdienst hun papieren lézen en hun werk gewoon uitvoeren.

Zijn antwoord? “Ik zou morgenochtend bellen, van zodra de support weer open is, en ik zou mij razend kwaad maken, ik vrees dat dat het enige is dat helpt.” Jamaar, heeft dat wel nut? Hysterisch krijsen tegen mensen die er zelf óók niets aan kunnen doen? “Ik vreesd dat het écht het enige is dat helpt, meneer.”

Ah ok. Afspraak morgenochtend om 7u31, dus.