Zondag, een springkasteel in de Bibliotheekstraat. Onze kinderen, Anna incluis, zaten er in, en zo ook een roedel andermanskinders.

Plots komt er van links een kereltje van, oh, misschien zeven of acht jaar of zo aan. Stapt zonder boe of ba met zijn schoenen aan het springkasteer binnen.

Hola!

Niet alleen slecht voor het springkasteel, maar vooral ook gevaarlijk voor de andere kinderen: een stamp van een schoen is zó gebeurd.

Sandra dus: “hallo? jongetje? jongetje?” Geen reactie.

“Jongetje, uw schoentjes moeten uit! hallo?” Nada.

Ondertussen deed Zelie ook al mee, en hadden alle kinderen het wel door.

“Jongetje? Schoentjes? Uit?” …maar niet de minste reactie. Tenminste, tot een mevrouw aankwam die in een taal die ik niet eigen ben, het ventje streng aanmaande zijn schoeisel uit te trekken.

Euh ja, ik kan me inbeelden dat het gevaarlijk kan zijn om kinderen die het Nederlands niet machtig zijn op een speelplaats te hebben, als het al moeilijk genoeg is om ogen uw achterhoofd te moeten hebben voor een meute klein grut.