Ik heb zo ongelooflijk veel spijt dat ik ze niet live gezien heb.

De mannen zijn dacht ik zo ongeveer allemaal ergens in de zestig. Ik kan me niet inbeelden wat voor een gevoel het moet geweest zijn, twintig of zo jaar geleden, dat een nummer als Is dit alles—dat begod voor mensen van tussen de dertig en de veertig relevant was—door een amorfe schaamhaarloze massa meegeschreeuwd werd.

Tijd om Klaar nog eens integraal op de iPod te zetten, me dunkt.

Ach, miserie: er is nooit genoeg tijd om nieuwe dingen te ontdekken, met al die goeie ouwe dingen.