Mijn pen was op de grond gevallen, en de punt was niet meer wat hij moest zijn. En dus ben ik vandaag een nieuwe punt gaan halen:
Het was maar een klein deukje in mijn oude punt, en wat een wereld van verschil dat is—een mens krijgt er wel respect voor penpuntmakers van. In één richting lukte het wel, met de punt net zó gehouden. Maar van zodra ik mijn pen een beetje draaide, was het om zeep:
Alles gelukkig terug bij het oude met de nieuwe punt in de pen. En ik heb van de okkasie gebruik gemaakt om ook van inktkleur te veranderen, van bruin naar blauwzwart:
Nu nog mijn boekje terugvinden, want dat is mislegd geraakt tijdens de Gentse Feesten. Ergens in huis, ergens.
Reacties
7 reacties op “Nieuwe punt”
ik hou van pennen… allé ik hou van schrijven met pennen
ik prefereer parkers, die hebben een lekker dikke punt… het probleem is dat als je er te lang niet mee schrijft – ik schrijf bijv. liever met bic als ik m’n samenvattigen maak of m’n examens invul dus dan schrijf ik blok + examens niet met pen – ze opdrogen en niet meer te maken zijn…
tenzij jij een tip hebt misschien?
@ zsjoske: Als ik dan ooit eens met een pen wil schrijven, en die punt is opgedroogd, dan steek ik die onder de kraan. Daarna werkt die gewoon weer.
hmmm, leuk schrift.
vuijlsteke.ttf?
Ah… bruine inkt: de herinneringen. Twee jaar van het middelbaar en all the way through university, afgewisseld met (eveneens) donkerblauw.
Beste prestatie ooit: een helemaal vol en dicht opeen gekribbeld A3 !! blad voor een examen kunstgeschiedenis, met hier en daar een highlight onderlijnd met groene bic. Hoe de corrigerende assistenten daar ooit wijs uit geraakt zijn, het is een mirakel – erger dan het gepriegel op de Rosetta.
Smaakt naar meer: ik denk dat ik ook maar eens mijn Parker hervul.
tis gedorie kalligrafie!
Um, da’s nauwelijks wat men zou zeggen als men een heel blad van mijn geschrift bij elkaar zou zien.
Kattengeschrift, ik.
Het ‘boekje’ … was dat al a running gag?