Ze zijn van 1939, 1939, 1940, 1944 en 1946, Barney McKenna, John Sheahan, Sean Cannon, Eamonn Campbell en Patsy Watchorn.
Paddy Reilly (°1939) en Jim McCann (°1944) hebben ze verlaten. Ciaran Bourke (1935–1988), Ronnie Drew (1934–2008), en Luke Kelly (1940–1984) zijn zelfs helemaal niet meer onder de levenden.
Ik luister er al heel mijn leven naar, en vanavond ga ik er in het echt naar: The Dubliners.
J’en suis tout chose.
Reacties
4 reacties op “Driehonderd tweeëndertig jaar tesamen”
Een half leven geleden heb ik ze op (het toen nog relatief kleinschalige) Dranouter folk festival gezien (met Ronnie Drew in volle glorie). Kippevel maat!
Zo wijs, allemaal mannen met baarden.
Ooit, lang geleden, stonden ze tijdens de Gentse Feesten op het podium bij Sint-Jacobs. Mijn vader hoorde die graag en ik heb ze dus wellicht wel gehoord en gezien zonder te beseffen wie ze waren. Erg hé.
Bestáán die nog?! Er zijn nog zekerheden… 😉
Hoe waren ze? Ik heb ze een aantal jaren geleden het Labadoux festival weten betoveren. Ik was serieus onder de indruk, ze komen al strompelend het podium op maar het moment dat ze hun instrumenten vast hebben, is er die blik in hun ogen en kan een beetje ouderdom hen niet meer deren. Eentje bleef gewoon tijdens het applaus voor de bisnummers op het podium omdat het te lastig was om op en af te gaan.