We hebben een huis, een tuin(tje) en dan een achterhuis.

Als de keuken gedaan is, dan doen we iets aan de living (er boekenkasten en een bureautje in plaatsen namelijk), en daarna is dat achterhuis aan de beurt. De benedenverdieping.

De bovenverdieping, die is namelijk al gedaan. Weze het dat ik er sinds januari 2004 niet meer geweest ben: dan is namelijk de trap ingestuikt, en ik ermee. En sindsdien is de trap niet teruggeplaatst, en heb ik het er dus niet meer gezien.

Tot maandag, en ik het briljante idee had om mijn fototoestel op een monopod te vijzen. Fototoestel op timer gezet, monopod door het trapgat naar boven geduwd, en hey presto:

Wijs hé?

Het plan is dat die sanitaire toestanden daar rechts in de hoek wat gecamoufleerd worden,en dat er nog wel blinden voor de ruiten kunnen komen of zo, maar dat voor de rest alles zo blijft. Eén grote ruimte.

Eiken planken op de vloer, witte muren, wit plafond tussen de balken. En één bed erin, misschien een zetel. Van die verplaatsbare lichtbollen zonder stopcontact. Zeer misschien een grote foto aan de muur, ik denk aan deze, maar dan wel mooi gerestaureerd:

En voor de rest: that’s it. Helemaal zen.

Gastenkamer. Totrustkomkamer. Laatmijmetgrustkamer.