En dan hebt g’allemaal van die wilde plannen: ik zit thuis en ik moet niet werken voor het werk, dus ga ik nog eens dit en dat en dat en dit in gang stampen, en dan ga ik dat boek lezen, en dan ga ik die televisieserie bekijken, en dan ga ik…

Maar dan komt daar dus niet van. Ongemakkelijk liggen niet-kunnen-bewegen van de de pijn en de last, dat is blijkbaar een quasi-full-time bezigheid.

Het belooft: de volgende twee weken moet ik nog verzorgd worden, en dan op 5 juni moet ik naar de specialist die me gaat zeggen wanneer ik weer ambulant mag zijn en terug naar het werk mag.

Zucht.