Ik heb vanavond voor het eerst in bijna een week warm eten in mijn hoofd gestoken: balletjes in tomatensaus en frieten. Ik kon mijn geluk niet op.

Voor de rest: stillekes hé.

Ik ben gisteren ikweetnietprecieshoe de trap opgeraakt naar het eerste verdiep, en ik geraak niet meer naar beneden. Eerste bezorgdheid als er kinderen in de buurt zijn met macht: de ijsmachine naar boven dragen. Lauw drinken is niet leutig.

Afspraak gemaakt bij de echomensen — volgende maandag was het absoluut vroegste — en ook bij de MRI-mensen — ergens in oktober was het absoluut vroegste. We zien wel wat we zien.

Er was een beetje goed nieuws: ik heb vannacht op mijn andere zijkant kunnen liggen. Maar voor de rest geen beterschap, helaas. Nog altijd vele pijnen en al. Ik heb een briefje van de dokter voor het werk maar in de mate van het mogelijke ga ik wel werken. Als het lukt. Zitten is goed voor even maar niet voor lang, namelijk, en in bed werken is ook dat allemaal niet.

Euh ja, niet zó een wilde plannen dus eigenlijk. 😐

De rest van het gezin is naar Beetlejuice Beetlejuice gaan kijken. Ik was graag ook gegaan, maar haja.