Om zeven uur te voet naar Sint-Jacobs. De bus naar de Dampoort. Een half uur wachten op de trein. Een dikke drie kwartier trein naar Brussel-Zuid.

Een dik kwartier metro tot Madou. Te voet naar het werk.

In zoveel mogelijk stilte tekenen en knippen, in de tuin op het werk, achter een gesloten deur.

En toen moest ik naar een vergadering, en zijn de kinderen bij de kinderen die in het huis aanwezig waren naar een film gaan kijken en gaan spelen.

Toen ik terug was: gaan eten, te voet een minuut of twintig ver. Te voet naar de metro. Met de metro naar Brussel-Zuid. Treinen met vertraging, bijna drie kwartier staan wachten. Trein naar Gent-Sint-Pieters. Trein van Gent-Sint-Pieters naar Dampoort: drie kwartier of zo blijven staan. In de hitte. Zonder air conditioning.

Te voet naar de bus, op de bus, te voet naar huis.

Met vier kinderen op stap, in dit weer, naar Brussel over en weer, met openbaar vervoer.

Niet. Echt. Aangeraden.