Hoe stom kunt ge zijn?

Zucht.

Het dossier werd geopend na het ontvangen van een e-mail van een medestudent op zaterdag 6 juni 2009 die – in eerste instantie zonder namen te vermelden – aangaf dat twee studenten tijdens de schriftelijke examens samenwerkten. Ook in een tweede schrijven meldden studenten anoniem dat de twee studenten samenwerkten. Bij dat schrijven werd een fragment vanop de sociale netwerksite ‘facebook’ toegevoegd. 

Op 3 juni 2009, de dag van de schriftelijke examens voor de onderdelen ‘Psychopathologie’ en ‘………’ van het opleidingsonderdeel ‘Pathologie 2’, wisselden beide studenten vóór het examen de volgende reacties uit:

  • medestudent: “[…] Dussss da wil zegn ik pneumo gij de psychopatho… safe !! :p”
  • verzoekende partij: “ja cava das goe wi, ik kan psychopatho nog tamelijk goe, chill we gaan da goewd doen ! ;)”
  • medestudent: “ik ken ut eigenlijk ook nog redelijk :p! joam joam, examen alleen maken???? Moh ! das lik groepswerk…”
  • verzoekende partij: “tuurlijk ! e mo meneer, wil je zeggen da we dan ni mogen overleggen fzo? allee ej da nu al geweten :D”
  • medestudent: “ “kheb gezien daj soms wat praat, dat zou jammer zijn van je zomervakantie hé”, dwoaze kerel eigenlijk ! phaha”
  • verzoekende partij: “jaaaaa idd! khoop dat ie da ni were is wi vandage, of we zien de choco !”
  • andere student: “Haha da wos teegn joen ofwa? 😀 Twa idd stom :-P”
  • medestudent: “joat da was tegen ik… eb je da gehoord mss? en ut ergste was khad lik voor één keer nog nx gezegd tijdens ut examen!! alst weer em is é vandaag, gaank da egt nie cool vindn!”
  • andere student: “Jaak khoorde em da zegn, mo kwist nie tegn wien… Mo jat lik nogmo 5 sec je examen ofzo… Stooom :-D”
  • medestudent: “nene da was in de helft van me examen ofzo :-), mo vandaag gak da wel subtieler aanpakn :D” 
  • verzoekende partij: “gaat dan nog maar een keer een examen of twee gaan maken zeker”
  • medestudent: “tzal wel zijn !!”
  • verzoekende partij: “elpt je mee ?”
  • medestudent: “altijd é :)”
  • verzoekende partij (na het examen): “wen da were vre goe gedaan ! ;)” 

Diezelfde dag wisselden beide studenten tevens de volgende reacties uit ná het afleggen van de examens in kwestie:

  • medestudent: “als da geen samenwerking was opt examen !! :p”
  • verzoekende partij: “echt wel zalig wi :D”
  • medestudent: “meeega ! :p”
  • andere student: “hoho, ik hoop dat ze ook facebook hebben”
  • medestudent: “naaaaaah 🙂 kpeis da wel nie”

Twee toezichthouders meldden schriftelijk op 11 juni 2009 dat ze tijdens een examen op 2 juni 2009 respectievelijk 5 juni 2009 beide studenten hadden gewaarschuwd m.b.t. tot praten met de hand voor de mond, maar dat ze geen bewijs van bedrog konden voorleggen. 

Voor de rest is het wel schrijnend, soms, die besluiten van de Raad. De over-overgrote meerderheid zijn open and shut cases, waarbij een mens zich afvraagt waarom die studenten in ‘s hemelsnaam zelfs nogproberen te proceren. 

Maar deze vond ik zelf behoorlijk vies klinken:

Verzoekende partij is tijdens het academiejaar 2008-2009 ingeschreven aan …….. derde jaar bacheloropleiding – instrument viool.

Het beroep betreft de initiële examenbeslissing waarbij verzoekende partij niet geslaagd werd verklaard. Het beroep betreft specifiek het resultaat van 9/20 voor het opleidingsonderdeel ‘projecten’ (6 ECTS studiepunten). Verzoekende partij behaalde in totaal voor het betreffende opleidingsonderdeel een resultaat van 28/60 voor drie projecten (14/2,14/20 en 0/20). Het resultaat van 0/20 voor één van de projecten werd gegeven wegens ‘afwezigheid’. Dit resulteerde in een 9,3 op 20, afgerond naar beneden naar 9/20. Voor dit opleidingsonderdeel krijgt verzoekende partij geen tweede examenkans.

Op datum van 6 juli 2009 werd een intern beroep ingediend bij de algemeen directeur van de onderwijsinstelling.

Verzoekende partij stelde dat een 0/20 voor het derde project een veel te zware bestraffing was voor zijn afwezigheid op één repetitie. Verzoekende partij stelde op 6 van de zeven repetities aanwezig te zijn. Zij was ook aanwezig op twee concerten. Zijn afwezigheid was te wijten aan een privéles viool van een bekend concertmeester die op die dag doorging in Amsterdam. De datum was reeds in maart vastgelegd vooraleer het repetitieschema bekend was. Verzoekende partij had zich voorafgaandelijk verontschuldigd voor haar afwezigheid.

Eén repetitie gemist, en onherroepelijk gebuisd. Waarom onherroepelijk?

Verwerende partij [de school, dus] stelt dat het aantekenen dient te geschieden door de verzoekende partij zelf of haar wettelijke vertegenwoordiger. Nergens is naar aanleiding van het aantekenen van het intern beroep voorgehouden dat de ouders van verzoekende partij volmacht hadden om haar te vertegenwoordigen in de interne beroepsprocedure.

Zulks kan niet gecorrigeerd worden door een postfactum verklaring van de verzoekende partij zoals verklaard in het voorliggend verzoekschrift bij de Raad waar verzoekende partij verklaart:

“Ik wil er wel de nadruk op leggen dat dit beroep door mijn ouders werd ingediend in samenspraak met mezelf. We zijn echter leken op het gebied van procedures en maakten hier dan ook een fout.”

Het bewijs van de vertegenwoordigingsbevoegdheid dient voor te liggen op het ogenblik van het aantekenen van het intern beroep, gezien dat het tijdstip is waarop de algemene directeur in de mogelijkheid moet zijn de voorgeschreven procedurevoorschriften te toetsen aan het neergelegde verzoekschrift intern beroep.

Pech:

De regel is dat een meerderjarige en handelingsbekwame persoon voor zijn rechten opkomt, zelf dan wel door middel van een aangestelde vertegenwoordiger. Voor wat betreft advocaten mag naar analogie met artikel 440 van het Gerechtelijk Wetboek, worden vermoed dat zij een volmacht hebben. Voor andere personen geldt dit vermoeden niet, zodat zij moeten doen blijken gevolmachtigd te zijn.

De ouders van de verzoekende partij konden derhalve een rechtsgeldig beroep instellen voor zover, ten laatste op het ogenblik dat dit beroep behandeld werd, zij deden blijken van een volmacht.

Dat was niet het geval.

De interne beroepsinstantie heeft het interne beroep terecht niet ontvankelijk verklaard.

Dikke pech. Letter van de wet / geest van de wet? Naah, never mind all that shit.

Moet toch leuk zijn, zo kunnen spelen met het leven van uw studenten.

13 reacties op “Hoe stom kunt ge zijn?”

  1. Mijn interpretatie: de leraar heeft die juffrouw gebuisd omdat hij het niet kon hebben dat zij liever naar een masterclass van een internationaal bekende muzikant ging dan naar één van de repetities voor zijn ding (ze is wél naar de twee optredens gekomen en de zes andere repetities, merk op).

    En niet iedereen heeft de reflex om meteen naar een advokaat te stappen.

    Jaja, zo zonder enige kennis van zaken of achtergrond mensen veroordelen: ik kan dat ook.

  2. Ik geef zelf les aan een hogeschool, ken de situatie die je beschreef niet goed genoeg om hierop commentaar te geven, maar kan je wel zeggen dat het frustrerend is als goedmenende lector om tegenwoordig punten te geven aan je studenten. Ze halen voor de rechtbank steeds hun gelijk, ondanks de goede voorzorgen van de school. Als ze nu door de rechtbank het niet halen, zal dit wel degelijk terecht zijn. Wij zien immers zo vaak reeds het omgekeerde gebeuren. Je wordt er als lector zelfs moedeloos van. De achterpoortjes zijn genoegzaam gekend door de studenten en weet je : lectoren hebben echt wel het beste voor met hun studenten. Met andere woorden : buisen om te buisen wordt niet gedaan en heel weinig lectoren vertonen rancuneus quoteringsgedrag. ‘t Is maar een weet.

  3. wat els zegt. ik ben zelf panisch voor klachten en kan alles bewijzen.
    in het begin van het jaar krijgen mijn studenten alles op papier, regels en puntenverdeling en de hele tralala. ik hou elke absentie bij (ik quoteer de helft op activiteit in de les — het is een doevak) en eis kopies van alle ziektebriefjes voor mijn les. Voor de examens geef ik door op hoeveel punten welk soort vraag zal staan en geef ik voorbeeldvragen. en een lijst van wat als spieken wordt aanzien. Ik heb eens protest gehad van een student die op internet zat te prutsen tijdens een examen en zei “ik mag toch mijn mails eens lezen, ik ben klaar”. Nu staat er op de lijst: op internet gaan, voor eender wat is gelijk aan spieken.

    vreselijk veel administratie, terwijl ik nooit onterecht buis — integendeel. Schrik dat ik heb van die raad van state, ge hebt er geen gedacht van.

  4. Wereldvreemd die gasten, of ik realiseer me nog niet half hoe vreemd deze wereld is.

    Wat de commentaren betreft .. euh.. initiatief en creativiteit mogen ook al eens wat waardering krijgen.

    Verder kan de quotering mijns inziens niet doorzichtig genoeg zijn, de toekomst van een jong, pril, volwassene is er hoe je het ook draait of keert mee verbonden.

  5. Ik heb er al een paar tiental doorworsteld, van die arresten, en er eigenlijk nog maar één gevonden waar de leerling gelijk kreeg.

    Dat was een geval waar een docent het hele jaar door geen enkel bewijs van evaluatie had, en op het einde van het jaar een 7/20 had gegeven met als enige verklaring “voldoet niet” of iets in die zin.Na interne procedure moesten de punten beter uitgelegd worden, wat ze dan ook geweest zijn, maar ze zijn gebleven zoals ze waren.

    De student heeft uiteindelijk gelijk gekregen omdat er niets geen bewijzen waren van tijdens het jaar.

  6. (En in het geval hierboven, waar ik ook de details niet van ken, ziet het ernaar uit dat de student op vormgebreken gepakt is. Er was op voorhand gezegd dat het niet zou gaan om op één van de repetities aanwezig te zijn om een voor de student goede reden, maar daar is geen rekening mee gehouden. Was hij/zij niet komen opdagen en dan “gewoon” een doktersbriefje afgegeven, was er wellicht geen kieken dat ernaar kraaide.)

  7. Ah, toch nog: deze gaat over een multiple choice-examen in een master na master — 17 van de 31 studenten (in een master na master!) waren gebuisd.

    Tien vragen, waarvan na een interne procedure er nog negen overbleven. En twee van die negen waar naargelang de interpretatie meer dan één antwoord juist kon zijn, blijft over: zeven multiple choice-vragen om te beoordelen of iemand een cursus onder de knie heeft.

    De Raad voor betwistingen inzake studievoortgangsbeslissingen vond de klacht gegrond, en voor zover ik zie hebben een groot deel van de gebuisde studenten een klacht neergelegd.

    …maar de meerderheid wordt om redelijk duidelijke redenen niet ontvankelijk en/of niet gegrond verklaard. Deze vond ik bijvoorbeeld ook wel grappig:

    Tijdens de eerste examenperiode van het academiejaar behaalde verzoekende partij 0 op 20 voor het opleidingsonderdeel ‘Gerechtelijk Recht’, terwijl ze reeds voor de vijfde keer hierover examen aflegde.

    Bij aangetekend schrijven van 26 januari 2009 diende verzoekende partij een eerste maal een verzoekschrift in bij de Raad.

    Verzoekende partij stelde dat zij moeilijkheden had met schriftelijke examens en meerkeuze-examens. Zij wenste een afwijking te bekomen van de algemene examenvorm door telkens mondeling geëxamineerd te kunnen worden.

    Mwahaha.

    (En heeft de Raad die klacht ongegrond verklaard wegens ge zijt op uw kop gevallen of wat? nee hoor:

    De termijn voor het instellen van een intern beroep ging aldus in op donderdag 19 februari 2009 en verstreek op maandag 23 februari 2009. Het op 24 februari 2009 ingestelde intern beroep was derhalve laattijdig. Het bij de Raad ingestelde beroep is derhalve ongegrond.

    Deze is ook wel grappig, ‘t is te zeggen, niet echt: student legt examen af, krijgt 1/20. Uitleg: examen niet afgegeven. Jamaar, zegt student: ik heb het papier getekend toen ik afgaf. Ah ja, zegt de onderwijsinstelling, ‘t is juist. We vinden uw examen niet terug, ge moogt het opnieuw afnemen. Student legt klacht neer bij de Raad. Een paar dagen later wordt het examen alsnog teruggevonden en is is de student geslaagd. Trrr.

    En soms is het gewoon jammer, ook. Zoals deze student Onderwijs, die in het eerste en het tweede jaar altijd goeie punten haalde, ook in zijn derde alles goed deed, ook in de niet-didactische stage het zeer goed deed, aangeeft zeer graag les te geven, maar helaas in de didactische stage compleet door de mand valt en gewoon een slechte lesgever te zijn. Pech.

  8. Ik ben zelf ook lector aan een hogeschool en merk toch ook af en toe op dat collega’s gasten buizen omdat ze vb. naar hun goesting te weinig in de les zaten of 1 taakje te laat afgegeven hebben.. Terwijl het toch gaat over beheersen van de leerstof of niet?? sommige mensen in het onderwijs kicken nog altijd op de macht die ze hebben over studenten en laten het dan ook niet na om studenten die niet in het gareel lopen te buizen voor wat voor stupide redenen dan ook. Of hoe je jezelf en de belangrijkheid van je vak kan overschatten….

  9. Laat ons hopen dat in het geval van de violist het gezond verstand in de school toch zegevierde.

    Onze school doet zijn uiterste best om alle conflicten opgelost te krijgen via interne procedures, zo dicht mogelijk bij de geest van de reglementering én met altijd de student aan de kant waar het voordeel van de twijfel geldt (en zéker zonder de ego’s van docenten te laten primeren). Dat lijkt mij de beste manier van werken.

    Terzijde: wat je natuurlijk niet weet bij zulke verslagen, is of het niet gaat om een student die er gigantisch de kanten afloopt (geest van de wet) om dan door een vermoeide of gefrustreerde onderwijsinstelling “eindelijk” op één vormfout gepakt te kunnen worden (letter van de wet).

  10. Eerlijk gezegd, ik heb toch ook meer de ervaring dat mijn collega’s het goed menen met hun studenten. Iemand moedwillig tegenhouden omdat je zijn of haar ‘gezicht niet kan zien’ is iets wat ook door de andere lesgevers niet gepikt zou worden.
    Maar de juridisering zorgt er wel voor dat er heel veel tijd gaat naar het formele. De planlast en procedures zijn niet meer te tellen.

  11. Ik heb mijn 2de jaar Bachelor volledig (!) moeten herdoen met 62.5% wegens één docent die me niet wilde delibereren. Ik ben die man zelf nadien nog tegengekomen als voorzitter van een eindwerkverdedigingsjury waar ik als industrie-expert op uitgenodigd was. Life goes on, hij was na tien jaar nog geen stap verder geraakt in het leven. Veel jeuk en korte armpjes, wel jammer van de centen van mijn ouders natuurlijk. Dan heb ik vooral medelijden met studenten die zélf hun studies moeten betalen.

Reacties zijn gesloten.