Maand: september 2009

Grinnik.

Kijk nu: Dan openen ze Moskou voor zaken, en dan blijkt dat men een episode maar kan uitspelen als andere mensen u helpen. Hoofdstuk 1 is telkens een reeks jobs voor iedereen (in episode 1: Fight off an ultra-national gang, Arrange a drug shipment for the Mafiya, Smuggle consumer electronics for the Vory), dan moet…

A glorious dawn awaits. Not a sunrise, but a galaxyrise. A morning filled with four hundred billion suns. Ik weet niet waar u was, toen Cosmos op televisie kwam. Misschien was u nog niet geboren. Maar ik krijg van dit filmpje tranen in de ogen, hoe cheesy de effecten ook mogen zijn: En nu aarzel…

We hebben vandaag op het werk een workshop Tangible modeling & Tinkering gedaan. Um, ja. De jury is nog uit. ‘t Is een techniek die ongetwijfeld haar waarde heeft, maar misschien hadden de onderwerpen waarrond we het gedaan hebben beter kunnen gekozen geweest zijn. ‘t Was wél wijs. Zoals die keer dat ik een spook…

Oh boy. Vijfentwintig. De eeuwigheden die ik over en weer gevlogen heb tussen Lave en Zaonce. Eén woord, en u weet genoeg: Lenslok.

Vandaag de hele dag les gegeven. Ik doe dat dus eigenlijk wel graag. ‘t Is te zeggen: achteraf doe ik het graag, en als het ver genoeg in de toekomst is of als het nét ervoor is, dan doe ik het graag. Het zijn die paar dagen ervoor dat ik het niet graag doe. Vandaag…

Maaralléééééé, hoe is dat mogelijk! Ik heb denk ik in een heel lange tijd niet zoveel persoonlijke mails gekregen met varianten op “gaat het een beetje Michel ge zijt toch niet depressief of zo”. Of ik depressief ben of zo, dat is voor mij om te weten en voor u om te raden, maar nee, wat…

Als ik thuiskom, zitten de traagste eters van de kinderen meestal nog aan tafel. En dan zit Anna meestal onder het eten. Choco tot in haar haar, yoghurt tot op haar schoot. Een mens vraagt zich af hoe ze het klaarspeelt, soms. Wat doet een trotse vader dan? Juist, bezwarend materiaal voor later verzamelen. Dit…

Wat ik dus wél ongelooflijk vervelend zou vinden, dat zou zijn als er bij ons op de koer voortdurend krabben zouden rondlopen. Zo van die oranje krabben, of beter, van die krabben met een oranjegele onderkant en oranje poten maar met een groene bovenkant en van die grijze ogen op een steeltje met een donkerbruin…

Wat ik eigenlijk nog het vreemdste vind, is dat er vaak zo weinig verband is tussen hoe ik mij voel, en wat er recent gebeurd is. Het kan zijn dat de dag perfect verlopen is, en dat ik mij ‘s avonds voel alsof ik verzwolgen wou worden door de aarde, en het kan zijn dat…

Morgen! Nieuwe! House!