Soms lijkt het al een eeuw geleden, dat we nog eens zwanger waren, en toch is het nog maar een jaar of twee-drie dat Anna hier rondloopt.

Oh — heb ik daarnet mensen doen pijnlijk grijnzen van icky-igheid? Euh ja sorry, ‘t was expres, om een punt te maken.

Ik krijg er, zoals waarschijnlijk de overgrote meerderheid van de mensen, maagoprispingen van als ik een man hoor zeggen “we zijn zwanger”. Met twee zwanger zijn is al zo stom als met twee impotent zijn. Of met twee uw regels hebben.  (“Joris, je loopt er vandaag toch maar een beetje kregelig bij!” “Ho, breek me de bek niet open. De Russen zijn in het land!”)

Neen, beste rekel: die mevrouw is zwanger, en u loopt ernaast. Naar gelang de omstandigheden kan u eventueel wel zeggen dat zij zwanger is van uw kind, of dat u de man bent die ze bezwangerd heeft of zo, maar: jullie zijn niet met twee zwanger.

Sheesh.

Euh… hoe kwam ik hier eigenlijk op? Ah ja. Ik kwam toevallig ergens terecht waar er over belly casting gesproken werd.

En ik bedacht dat er naast heel erg mooie zwangere buiken, ook zwangere buiken zijn die ik persoonlijk misschien niét meteen in pakweg brons zou laten gieten en laten inkaderen.

En van ‘t één kwam ‘t ander.

Euh ja. Had ik een punt? Nee niet echt.

Carry on, carry on.