Ondertussen heb ik alleen nog maar windowscomputers met Windows 7 erop, zowel de werklaptop als de thuislaptop als de thuisdesktop. En getver wat werkt dat goed!

Ik heb een computer in ons achterhuis staan. Hoe de netwerktopologie in mekaar zit, ik weet het niet precies, maar het is een mirakel dat dat toestel op het internet geraakt, met alle routers en toestellen en draadloze dingen die tussen computer en interweb staan.

Op die ene computer heb ik in Windows Media Player gezegd dat één bepaald ID aan mijn library mag van overal ter wereld. Vandaag zat ik achter wieweethoeveel andere firewalls op het werk, en vroeg ik me af of ik eigenlijk van daar uit ook aan die library kon.

En jawel: gewoon inloggen, en hopla, daar staat mijn volledige bibliotheek van muziek en film en foto’s. Geen instellingen, geen gedoe: het werkt gewoon.

Zelfde scenario vanavond: ik wil Zelie zelf muziek doen ontdekken, dus geef ik haar ook toegang tot de bibliotheek. En hopla: niet alleen de muziek van de computer in het achterhuis, maar omdat ik gezegd had dat de dingen op de laptop ook gedeeld mochten worden, krijgt ze ook de dingen te zien die ik via iTunes gekocht heb, en de tv-programma’s die ik op de laptop opgenomen heb.

Want ah ja: in Windows 7 zit ook Windows Media Center, dat ook al zo gemakkelijk is als iets. Oh ja, en qua interface: Apple kan er nog een héél erg zwaar puntje aan zuigen. Ja, zélfs die nieuwe iPad. Het contrast tussen Media Center en iTunes is bijna lachwekkend, zo antiek dat iTunes er uitziet.

En ik heb het geprobeerd met andere dingen hoor, allerlei media-dingen in Ubuntu en een NAS alhier en een dinges aldaar, maar niets, niéts dat zo gemakkelijk is om een media server op te zetten als Windows 7, tot nog toe.

Eindelijk beginnen ze daar in Redmond een paar dingen écht goed te krijgen. HEt heeft lang genoeg geduurd.