Een hele expeditie – om niet te zeggen een hele financiële aderlating – zo met de hele familie naar een film gaan kijken.

Ze hebben zich allemaal voorbeeldig gedragen: Zelie en Louis gewoon gekeken naar de film, die zijn oud genoeg om drie uur te blijven zitten. Anna zat de eerste helft zat bij mij en de tweede helft bij Sandra. En ze heeft heel de tijd vragen gesteld: “wanneer komen de blauwe mensen? is dat een meisje? is dat een jongen? is dát een meisje? wat zegt hij nu? wat zegt zij nu? wie is dat? is dat een boze draak? is dat een meisje? en is dát nu een meisje?”

Jan, die heeft drie uur aan een stuk gezeten en gekeken, zonder een woord commentaar. Tot ergens in de buurt van het einde, trok hij aan mijn arm en fluisterde hij: “papa? weet jij wie ik ben? ik ben die rode draak”.

Ha!

Avatar, trouwens: ik had zeer zorgvuldig elk voorfilmpje, elke review en elke discussie erover vermeden, dus ik wist niet wat het zou worden.

Wat het geworden is? Eerst is het Little Big Man, en dan is het een combinatie van Lawrence of Arabia en alles wat Ewoks vs. Empire, The Battle On The Forest Moon had moeten zijn. Euh, en dat alles in een onnoemelijk hypervorospelbaar verhaal.

Maar: wel mooi, en aan iedereen aangeraden.