Privacy is voor mensen die iets te verbergen hebben

Um, ja.

Mooi hoor, daar niet van, dat Microsoft ge-geotagde tweets kan op een kaart zetten, maar toch.

Enfin, privacy is het woord niet. Wat op het internet komt en wat niet op het internet komt, daar kunnen we ondertussen al een ruim aantal jaren mee om.

En ik ben wel wat gewoon, qua persoonlijke dingen op het net zetten en zien gezet worden. Maar die geolocatie, dat geeft er toch nog een extra dimensie aan.

Ik ken mensen die als ze op vakantie gaan, op hun weblog elke dag een postje laten verschijnen, kwestie dat dieven niet zouden weten dat ze er niet zijn – een beetje zoals die ronde kookwekkerachtige dingen voor in het stopcontact, waar van die pinnetjes in konden gestoken worden: witte om de stroom aan te zetten, rode om hem af te zetten. De theorie was dat die dingen aan de televisie konden gehangen worden, en aan een lamp links en rechts, en aan een radio of zo. Dat het leek alsof er mensen in huis waren.

(Die dan pakweg elke dag stipt tussen 19u03 en 21u35 naar televisie keken, en elke dag het licht aan lieten van 21u tot 23u47 – helemáál waterdicht is het niet, qua plan.)

Ik vraag me af hoe lang het zal duren eer er ergens iemand “op studiereis” was, maar eigenlijk een twitpic maakt vanuit een louche zaak ergens. Of iemand die zogezegd naar een klant is, maar eigenlijk op café zit te twitteren. Of iemand die voor het hele interweb een foto maakt van zichzelf en zijn familie op reis, daarmee luidkeels aankondigend dat, nee, er niémand thuis is, beste dieven-in-spe.