Hoe is dat mogelijk? Ik zie een hele tafel vol partijvoorzitters zitten, en een moderator die wil ruzie stoken, mensen dingen laten zeggen die ze niet willen zeggen, woorden in de mond legt.
Er is in user-centered design zoiets als de mythische gebruiker. Als een programmeur of een ontwerper spreekt over “de gebruiker”, dan wil dat meestal zeggen “ik”. Zoals in “de gebruiker wil die feature eigenlijk niet echt”, dat wil meestal zeggen “ik vind die feature niet belangrijk”.
“De gebruiker” bestaat niet.
Op televisie is het blijkbaar alsmaar van “jamaar de kiezer heeft gezegd…”. ’t Is erg, ik krijg het er benauwd van. “De kiezer” bestaat niet, beste televisie. Er zijn veel mensen die voor Bart Dewever gestemd hebben, en die hebben dat voor dozijnen redenen gedaan.
Phara zit te vissen naar soundbites, niet meer of niet minder. “Mijnheer Dewever, wil u premier worden?” “Mijnheer Decroo, gaat u in de oppositie?”
Ik zou het nog begrijpen dat ze op zoek is naar antwoorden of naar begrip, maar ze doet niet meer dan zoeken naar iets dat morgen veertien seconden op het nieuws goed klinkt.
Ha-te-lijk.
Reacties
9 reacties op “Phara verdorie toch”
Ha! Ik ben dus niet de enige die zich daar bont en blauw aan ergert :p Kathleen Cools kan er overigens ook wat van in die stijl…
Als politicus moet je de tenenkrullende stupiditeit van sommige journalisten blijkbaar blijven slikken 🙂
Phara, dat is ongetwijfeld iemand die meer inzicht en deskundigheid inzake politiek heeft dan gij en ik samen.
Als die vragen stelt als “Mijnheer Dewever, wilt u premier worden”, dan weet ze perfect wat ze gaat krijgen. Geen ja, geen nee en een antwoord over dat postjes ondergeschikt zijn aan het programma.
Dat was zo een maand geleden, dat was zo een week geleden, dat was eergisteren en gisteren zo, en dat was vandaag zo.
Waarom, dan? Is dat omdat de mensen dat willen horen? Politici die zich telkens opnieuw ergeren aan vragen waar ze geen antwoord kunnen, mogen of willen op geven?
Da’s mijn punt. Die journalisten moeten dat toch ook weten?
De enige die ik graag op die manier wil behandeld zien, is Siegfried Bracke. En dan zien hoe hij daarmee omgaat.
Phara: Zeg nu eens eerlijk, mijnheer Bracke, waarom bent u in de politiek gegaan?
Siegfried: Dat was een lang proces, en tegelijk was het ook een…
Phara: U hebt zo lang als u kon geld getrokken van de VRT, en toen hebt u eieren voor uw geld gekozen?
Siegfried: Dat heb ik niet gezegd. U mag me geen woorden in de mond…
Phara: Antwoordt u eens op de vraag, meneer Bracke. Waarom bent u dan eigenlijk in de politiek gegaan?
Siegfried: Als u me even laat uitspreken… zoals ik dus zei, het was een lang proces van bewustword…
Phara: Ik begrijp dat u voor het postje gegaan bent. Dankuwel, mijnheer Bracke.
Nog erger is dat sommige journalisten met moeite hun politieke voorkeur kunnen verbergen…
Ik kon me toch niet van de indruk ontdoen dat ik een soort van walging gewaar werd telkens Phara een vraag stelde aan De Wever. Als hij antwoordde, kon ze hem niet eens recht in de ogen kijken, zo gedegouteerd leek ze bij momenten…
’t Gaat van kwaad naar erger met de die. Nog weinig bekwaam personeel in dat huis en zeker qua politiek.
De gesprekken op Kanaal Z waren een verademing.
“De gebruiker” bestaat niet? Mwoh, maar “mijn gebruiker” bestaat wel, hoor. Ik spreek hier dan wel over een business-applicatie, maar ik ken mijn klanten ondertussen wel, hoor.
En zelfs toen ik nog websites bouwde, zag ik vaak al rampen aankomen. Later probeerde ik dan nog bij te sturen, vaak tevergeefs, om dan weken/maanden later dezelfde klant terug te zien komen met een lijst van aanpassingen die erg leken op wat ik indertijd al voorspeld had.
Wat betreft den politiek: ik heb me ver van ’t media-geweld gehouden. Er wordt nooit iets gezegd, en als er iets gezegd wordt, hoor ik ’t wel.
Niet dat ik voor u wil spreken, maar dat is in het rijtje van famous last words, die “ik ken mijn klanten ondertussen wel”.
Het kan heel goed zijn dat dat bij u helemaal het geval is, maar het is vaak ook helemaal niet zo.
En dan kom je in discussie met mensen die u ten stelligste verzekeren dat zij hééél goed weten wat de gebruiker precies wil, maar die eigenlijk helemaal niet op het terrein gegaan zijn de laatste jaren. En ook niet echt spreken met hun gebruikers. En als ze er al mee spreken, er niet echt naar luisteren. En als ze er al naar luisteren, ze niet echt begrijpen. En als ze ze al begrijpen, er niet naar handelen. 🙂