Vanavond zaten we naar televisie te kijken. Zelie zat in de zetel, en het zou De Kampioenen worden.
Wij zijn geen fans van De Kampioenen. Als ik met Zelie en Louis alleen ben, zoals gisteren, blijf ik meestal wel kijken: zij zien het wél graag, namelijk.
Maar nu werd het verzet, en bleef het stil staan op Sex and the City. Waar één van die trutten dellen vrouwmensen in bed lag met een zoveelste anonieme man, en waar bleek dat hij niet besneden was, wat meteen aanleiding was voor hilariteit en tralala.
Ik heb er niet het minste bezwaar tegen om Zelie en Louis uit te leggen wat besnijdenis is, en waarom die karikatuur van een eendimensioneel soepkieken mevrouw het een vreemde zaak vond om iemand onbesneden te zien. Maar het was niet het moment, en ik vond het eigenlijk geen serie om met Louis en Zelie naar te kijken.
…wat er mij toe brengt: overreageer ik? Ik zou het bijvoorbeeld een probleem vinden als Zelie (ze is elf) naar Sex and the City 2 zou gaan kijken. Niet omdat de ratings Rated R for some strong sexual content and language. zeggen in de VS, of 15 in Ierland en UK, 14 in Canada en Brazilië, maar gewoon, omdat ik dat geen soort films vind om kinderen naartoe te sturen. En ook nog los van de intrinsieke kwaliteit van de film (gemiddelde rating van 178 reviews: 3/10, ongetwijfeld één van de allerslechtste films van het jaar, is zowat de consensus die ik lees).
Ik heb voor de duidelijkheid niet het minste probleem met sex per se, en ik denk dat Zelie –zeker voor haar leeftijd—heel wat dingen heel erg goed kan plaatsen. Ik heb gewoon en heel erg groot probleem met het concept van een film die enkel grappig kan zijn voor mensen die al sex hebben gehad of er zich tenminste een beeld bij kunnen vormen. En ik denk dat er genoeg goede films zijn waar een meisje van elf jaar naartoe kan gaan, voor ze naar Sex and the City 2 moet gestuurd worden.
Of vergis ik me écht helemaal?
Reacties
18 reacties op “Creepy”
Ik vind wel dat je gelijk hebt hoor, in dit specifieke geval. Ze zou er weinig aan hebben, of misschien zou het haar in de war brengen. (En wat de rating betreft, de eerste heb ik gezien, maar de tweede ziet er zo slecht uit dat ik er ook niet naartoe ga.)
Misschien kun je haar dan beter gewoon eerlijk zeggen, “je zou er weinig aan hebben” in plaats van “je mag niet,” maar dat lijkt me niet iets dat ik hier moet komen zeggen. 😀
dan ben ik maar conservatief, maar SATC is niks voor kinderen. nah.
oh, en het molem-probleem: chrome.
Nee, ik zou het ook niet graag hebben als die van mij op hun 11 jaar naar zoiets zouden willen gaan kijken. Verbieden zou ik niet doen, maar er wel iets van zeggen.
Doet me er wel ineens aan denken dat de allereerste keer dat ik naar de cinema ging, dat ik toen ook 11 jaar was en dat was Dirty dancing :-).
Wel, kijk: Dirty Dancing zou ze zonder enig probleem mogen zien.
En ook: blij dat ik niet alleen ben met mijn mening, ha!
Je stuurt een kind van elf gewoon niet naar een slechte film. Je stuurt in feite *niemand* naar een slechte film. Mark Kermode, filmrecensent bij BBC Radio 5 Live, recenseert SATC2 op een levendige en onderhoudende manier.
San, we hebben een probleem….
neen zenne Michel, je vergist je helemaal niet. Wel integendeel.
Dit is de slechte review van slechte reviews:
“If this is what modern womanhood means, then just fucking veil me and sew up all my holes.”
Mijn dochters zijn 10 en 13, en ik denk niet dat ze er naar toe gesleept zouden kunnen worden. Het interesseert hen gewoon (nog) niet.
Is het een puur theoretische kwestie, of stelt het probleem zich effectief ?
Om op je vraag te antwoorden : als ze het nu echt graag zouden willen, dan zouden ze wat mij betreft wel kunnen gaan. Maar ik zou het wel kaderen.
Maar ik kan me dus niet voorstellen dat een vroege puber interesse heeft in de “romantische relaties” van een stel (in hun ogen) oude Amerikaanse vrouwen.
Euhrm, zonder mij te willen moeien (elkeen is baas in zijn kot en over zijn kinders), maar heel persoonlijk vind ik Sex and the City ook niet echt geschikt voor kinderen, zelfs niet voor al wereldwijze jongedames.
Anderzijds denk ik ook dat de films van een ander kaliber zijn. Het eerste dat ik ooit van SATC zag, was de eerste film, en die vond ik wel onderhoudend, zo’n verstand-op-nul-film-voor-op-vrijdagavond.
Achteraf heb ik dan een aantal afleveringen van de serie gezien, en dat vond ik al heel wat minder. Het kan me absoluut niet boeien, en vind ik ook heel wat minder geschikt voor kinderen.
@Sabine: Zelie gaat met Luna naar Streetdance, dus geen probleem hoor 🙂
Oef, dacht al dat je een serieus relleke ging krijgen bij jullie thuis…
SATC lijkt me inderdaad allesbehalve geschikt voor kinderen.
Dit gezegd zijnde, heb ik eigenlijk best wel genoten van SATC II, meer dan van den eersten. ’t Hoeft niet altijd hoogstaand en realistisch te zijn, niks mis met gewoon wat entertainment.
De vraag lijkt me ook te zijn: wil een kind van 11 wel naar zo’n film? ‘Normale’ 11jarigen lijken me daar gewoon geen boodschap aan te hebben, toch?
Langs de andere kant: als ze naar ‘crap’ willen kijken of luisteren, dan laat ik ze dat doen. Het is niet door ‘goede’ films, boeken of muziek door hun strotjes te rammen (niet dat ik hiermee wil impliceren dat jullie dat zouden doen) dat ze er dan ook van zullen houden. Je kinderen naast de brol die op hen wordt losgelaten ook laten kennis maken met ‘goeie’ inhoud zou moeten volstaan denk ik …
Ik versta je volledig, Sex and the city is niet voor kinderen… Maar je kan de films en de reeks absoluut niet vergelijken. De films zijn gewoon romantische komedies zoals er zoveel zijn. Over het niveau kan je discussiëren, maar hij is zeker niet veel aanstootgevender dan films zoals the devil wears prada.
Wat ik mij afvraag : hoe zeg je dat dan ? Dat er moet afgezet/gezapt worden ?
“Yo, zet dat keer op iets anders, ik vind dat niets voor kinderen om naar te kijken.”