Raad eens in welk buitenland ik vandaag zat?

Een grijze, lauwe, vezelachtige massa die me op geen enkel ogenblik deed vergeten dat ik iets met dierenlijken erin aan het binnenwerken was. Dat in een soort korst gewurmd en overspoten met gesuikerde en gehyperkleurde prut dat het optimistische etiket op het spuitplastiekje als “mosterd” omschreef, in iets dat –ik kies er opnieuw voor het etiket te geloven — blijkbaar een sandwich in een plastiekzakje was en géén gespecialiseerde okselspons.

Gastronomie!