Ik had gisteren een heel, heel klein hartje, toen we naar het oudercontact vertrokken.
Bij Zelie in het zesde leerjaar beginnen ze één voor één aan hun puberteit en moeten we min of meer beginnen weten wat Zelie volgend jaar zal doen, bij Louis in het vierde zat ik met vanalles in, bij Jan in het eerste leerjaar moesten we beslissingen over kangoeroeklassen (zucht, nog eentje) nemen, en bij Anna in het derde kleuterklasje moest er gekeken worden of ze — ze zit een jaar vóór, namelijk — wel schoolrijp zou zijn om naar het eerste leerjaar te gaan.
We hadden zes mensen te zien: Juffrouw Annie, die de zorgdinges coördineert, om vijf voor zeven, daarna Juffrouw Krista van de kangoeroeklas om zeven uur, Meester Johan van Zelie om vijf na zeven, Juffrouw Nele van Louis om twintig na, Juffrouw Lieve van Anna om 35 na, en meester Pol van Jan om 40 na. Geregimenteerd!
Juffrouw Annie had een scheduling malfunction en die hebben we dan tussendoor gezien, maar voor de rest: pluim voor de organisatie. We hebben nergens moeten wachten, en we hebben alle gesprekken op de voorziene tijd afgerond.
Résultat des courses: diepe zucht van verluchting.
Zelie doet dat extreem goed behalve dat ze bij lange niet genoeg studeert (ze zal wel moeten volgend jaar, ha). Met Louis was het wat gedoe in het begin van het jaar, maar voor zover we zien komt het nu wel in orde (oef). Jan is blijkbaar superman: komt goed overeen met iedereen, werkt zeer nauwkeurig maar is wel de eerste klaar, is zeer competitief en een leidersfiguur maar kan goed meespelen met iedereen (ik dank het voetbal op mijn twee knieën), is lief en vriendelijk en grappig en watnogallemaal, en oh ja, zou best eens getest worden op hoobegaafdheid, ‘t is niet omdat hij (nu) niet het minste probleem heeft met watdanook dat we niet best weten wat en hoe.
En Anna, het klein spinol, heeft blijkbaar welke achterstand er ook zou mogen geweest zijn, helemaal ingehaald. Puzzelen doet ze niet graag en lukt ook niet goed, maar voor de rest: no problemo.
Om te beslissen of ze naar het eerste leerjaar mag, is er eerst en vooral de inschatting van de kleuterjuf natuurlijk, en als bijkomend hulpmiddel is er de Toetertest, zo’n ding dat de schoolrijpheid probeert te meten. Niet de intelligentie of zo, maar dingen als schrijfmotoriek, visueel en auditief onderscheidingsvermogen, geheugen en concentratievermogen. Wat allemaal zeer goed zit, blijkbaar, bij Anna.
Oef. Oef, oef, oef.
Het wil voor geen van de vier kinderen zeggen dat er geen problemen meer zijn of dat alles in orde is, maar we zijn toch voor stukken hier en daar gerustgesteld.
Een tip voor het middelbaar: sinds dit jaar loopt mijn dochter school in het Instituut van Gent, en ik ben daar extreem content van. Een klein schooltje in het midden van de stad, een erg goede sociale mix, een gemotiveerd lerarenkorps en een goede begeleiding voor zowel ouders als kinderen.
Ik hou bovendien ook van het concept ‘middenschool’, waarbij de gasten van de eerste graad middelbaar een beetje uit het vaarwater van de rest van het middelbaar gehouden wordt ..
Lang leve Sandra’s genen!!! ;p 😀
“bij lange niet genoeg studeert”
Moet dat dan al in de lagere school? Ze verwachten meer en meer van de kinderen tegenwoordig. Studeren is toch iets dat ze maar vanaf het middelbaar zouden moeten beginnen doen.
Gho, er zijn wel examens en zo in het zesde leerjaar. Zonder ook maar iets te doen erg goede punten halen, dat is vies en dat dreigt slechte gewoonten te kweken.
Ze zal het nog wel zien zeker? 🙂
Ah ja, de beginnende puberteit. Zoals de directeur zei van een van de scholen waar we met onze dochter naar toe zijn gegaan : “Ge gaat een interessante tijd tegemoet !”.
🙂
fantastisch om dat te horen. Wat ik me echter wel afvraag: 5 minuten voor oudercontact? Is dat niet extreem weinig? Zie niet in hoe ze de klus bij ons op school op 5 minuten zouden kunnen klaren.
Wij hebben er eentje die versneld in het zesde leerjaar zit. (Haalt nog steeds monsterscores.)
Eentje die op leeftijd is blijven zitten.
En eentje – ook versneld – in het eerste leerjaar.
Alledrie : hoogbegaafd.
Mochten er vroeg of laat “twijfelvragen” zijn , geef maar een seintje.
“ze zal wel moeten volgend jaar” … niet van uit gaan, jong. Onze oudste zoon, hoogbegaafd en versneld, schitterende punten in het zesde zonder al te veel te moeten doen. Wij dachten ook: wacht maar tot in het humaniora, manneke! Tot het examens waren: telkens ongelooflijk vlug klaar met “studeren”, ik die er op drukte van “onderschat het niet, herhaal toch nog maar eens, …” en ondertussen denkend “nu gaat die toch serieus wakker geschud worden” … ‘t Ventje kwam breed glimlachend thuis: 83% op zijn kousevoeten … tsssss! Maar ik troost mij met de geddachte dat, moest ik niet af en toe “gezaagd” hebben, het een stuk minder mooi was geweest (toch? :-§).
Ik heb het ondertussen voor een deel losgelaten, hij wil gelukkig ook presteren, vindt het zelf ook belangrijk om goede punten te hebben en zijn best te doen, wat kan je als ouder nog meer vragen?