Louis is thuis en ik ben thuis.
Dat eerste is goed nieuws, dat tweede niet.
Louis mocht vanmiddag naar huis na overleg met de dermatoloog. Hij mag nog niet naar school tot het einde van de week, dus ‘t zullen geen zeeklassen zijn voor hem: morgen komt hij mee met mij naar mijn werk, en mag hij daar tekenen en boeken lezen.
Ik ging vanavond normaal gezien kennis gaan maken met de stapel nieuwe mensen die er de laatste tijd bij Genblogt bijgekomen zijn, maar. Ik ging even in de trekzetel zitten toen ik thuiskwam, en toen geraakte ik er letterlijk niet meer uit van de pijn in mijn rug.
Het was al lang geleden dat mijn rug zó pijn deed dat ik voorzichtig naar beneden moest glijden in de trekzetel en dan een soort hefboomding doen om recht te komen. En dus geen kennismaking vanavond, en hopen dat morgen alles weer in orde is. Of toch zo in orde als kan verwacht worden.
Leuk te horen dat er zoveel nieuwe mensen zijn bijgekomen bij Gentblogt, want om zo’n blog levendig te houden is er een pak volk nodig (wij kunnen ervan meespreken…).
Ik lees de persoonlijke stukjes een pak liever dan de artikels uit de Gentenaar. Dus kijk ik al uit naar wat de nieuwkomers in petto hebben.
Veel succes en veel beterschap voor jou!