Louis is thuis en ik ben thuis.

Dat eerste is goed nieuws, dat tweede niet.

Louis mocht vanmiddag naar huis na overleg met de dermatoloog. Hij mag nog niet naar school tot het einde van de week, dus ’t zullen geen zeeklassen zijn voor hem: morgen komt hij mee met mij naar mijn werk, en mag hij daar tekenen en boeken lezen.

Ik ging vanavond normaal gezien kennis gaan maken met de stapel nieuwe mensen die er de laatste tijd bij Genblogt bijgekomen zijn, maar. Ik ging even in de trekzetel zitten toen ik thuiskwam, en toen geraakte ik er letterlijk niet meer uit van de pijn in mijn rug.

Het was al lang geleden dat mijn rug zó pijn deed dat ik voorzichtig naar beneden moest glijden in de trekzetel en dan een soort hefboomding doen om recht te komen. En dus geen kennismaking vanavond, en hopen dat morgen alles weer in orde is. Of toch zo in orde als kan verwacht worden.