Ik versta er niets van, van de mensen van de bank. Eind april beginnen ze te bellen, gemiddeld een of twee keer per week, dat ik mijn nieuwe kredietkaart moet komen halen.

Ik zeg ze dat ik ga proberen iets te regelen en te zien of ik langs kan komen—de bank is in Destelbergen, ik ben in Gent: niet evident zonder auto en met die bloederige openingsuren van de bank ook altijd.

Enfin, het komt er niet echt van, maar ik lig er écht niet van wakker: mijn kredietkaart is nog geldig tot eind augustus, en het zou al erg moeten zijn als ik op vier maand tijd geen enkele keer tot aan de bank zou kunnen raken.

Ze blijven bellen, en uiteindelijk geef ik er aan toe. Ik werk nog altijd, maar ik geef een volmacht en allerlei nodige documenten zodat Sandra mijn nieuwe kaart kan gaan afhalen.

En dan loop ik een paar dagen rond met twee kredietkaarten op zak. Ik kan nog betalen met de oude, merk ik als ik zonder veel nadenken iets koop on-line: als mijn oude kaart opgezegd zou zijn, zou een aankoop via de App Store niet meer mogen lukken, maar het lukt wel nog.

Tot gisteren, als ik een upgrade van Macos, de Spanjaard die het operating system op mijn laptop verzorgt, wil kopen. Okay, kaart opgedoekt, niets aan te doen, ik zal  dán wel eens mijn nieuwe kredietkaartgegevens ingeven. Maar nu moet ik naar Brussel, snel een kaartje online kopen bij de NMBS.

Op de site van de NMBS en na de verplichte rigmarole van steek-uw-kaart-in-uw-plastieken-bakske-en-doe-wat-we-u-zeggen: zero op het rekest. Ongeldige transactie. Op mijn nieuwe kaart. Huh? Oude kaart erin, rigmarole bis: ongeldige transactie. Nieuwe kaart er weer in, ik zal toch niets verkeerd getypt hebben? Ongeldige transactie.

Bon, ik naar mijn online banking gedoe: de oude kaart is niet meer actief, de nieuwe kaart staat geblokkeerd.

Zucht. Op de nationale feestdag, en ge van hier dat de bank morgen wel open zal zijn.

‘t Is vakantie dus ik ga ervan uit dat er een permanentie zal zijn ergens in Brussel, en jawel hoor: er staat een noodnummer op de website van de bank. Druk twee voor Nederlands, op geen tien seconden heb ik een Franstalige mevrouw aan de lijn die zeer goed Nederlands spreekt.

– Hallo, ik heb een probleem met mijn kredietkaart. Ik heb ze nog maar net ontvangen, ik heb er nog niets mee kunnen betalen en als ik op on-line banking ga kijken krijg ik de boodschap dat de kaart geblokkeerd is.

– Meneer, mag ik uw bankrekeningnummer? En uw naam en geboortedatum?

– Zeer zeker, bij deze: [yada yada]

– Ah meneer, ik zie dat uw kredietkaart geblokkeerd is.

(Paging Captain Obvious.)

– Inderdaad. Kan daar iets aan gedaan worden? Ik heb voldoende krediet, ik heb de kaart nog nooit kunnen gebruiken maar ik zou ze wel graag zo snel mogelijk gebruiken.

– Ah meneer, u moet de kaart nog activeren. Gewoon in een automaat steken en uw pincode ingeven en dan kan u ze gebruiken.

– Oh. Om het even welke automaat?

– Jawel meneer, om het even welke automaat. U moet een transactie doen, en dan kan u de kaart gebruiken. Want nu is ze nog niet gebruikt. En eens u ze gebruikt zal u zien dat ze niet meer geblokkeerd staat.

(Hang on. Ik ruik een rat.)

– Euh, ja, maar. Ik héb ze al proberen gebruiken. Is een transactie op internet ook goed om de kaart te deblokkeren?

– Ja meneer, om het even welke transactie. Maar als u nu niet meteen iets te kopen heeft op het internet, kan dat ook in om het even welke automaat.

(“Nu niet meteen iets te kopen op het internet”? In welk parallel universum leeft die mevrouw eigenlijk?)

– Ha, maar dat is het juist: ik heb gisteren en vandaag al een paar keer geprobeerd om iets te kopen met mijn nieuwe kaart, en dat is niet gelukt.

– Oh, echt? Dan ga ik even kijken… inderdaad, ik zie dat de kaart niet geactiveerd is.

(Gnnnn.)

– En wat moet ik dan doen om de kaart te activeren?

– Sorry meneer, dat is een andere dienst die dat doet, en die dienst is vandaag niet open. Kan u morgen eens terugbellen?

Aargh!