Er belde zonet een mevrouw naar het contactnummer van Gentblogt–mijn GSM– het nummer waar bij staat dat het enkel voor erg dringende gevallen is, en dat al de rest best via het redactie@-emailadres gaat.

Ze had in eerste instantie Sandra aan de lijn, en het was blijkbaar zowel verward als heel erg boos. Dat ze drie jaar geleden iets op de site van Gent had gezet en waarom staat dat er nog altijd op?

(Een reactie geplaatst op Gentblogt, dus.)

Zegt Sandra dat dat nu eenmaal zo is op het internet, en dat ze altijd eens kan mailen naar de Redactie van Gentblogt. Telefoon eindigt onverrichterzake, blijkbaar.

Vijf minuten later: SMS.

Voila,uw privenr staat dus ook op gentblogt, vervelend als mensen uwe prive voor altijd kunnen vinden veronderstel ik. Misschien kunt u er toch alles afkrijgen.?

Uuuuurgh. Dát soort mensen dus, ja.

Die in 2009 borderline lasterlijke zooi plaatsen op het internet, en dan onhebbelijk doen als ze jaren na dato niet onmiddelijk hun goesting krijgen.

Ik heb ze met mijn meest officiële stem opgebeld, ze nam niet op — ier ies ut áántwoeërt ápperoat iek zén ur nie — maar belde dan even later toch op.

Het verhaal opnieuw: dat drie jaar toch veel te lang is en dat ze wel eens op voorhand mochten zeggen dat dat bleef staan, en dat het nu allemaal weg moest. En DAT ZE VT4 AL GEBELD HEEFT!!

Ik haar uitgelegd dat dat niet zomaar gaat, dat ik zo kan zeggen dat ik Jan De Smet ben en dat alles wat door alle Jannen De Smet op het internet is gezegd, weg moet.

Dat ze dus best met hetzelfde emailadres als waarmee ze reageerde, naar de redactie mailt. En dat we dan die reacties wel wegdoen. Dan. Als.

Ik had er aan toe kunnen voegen, als ik snel genoeg internet had gehad om op minder dan tien minuten haar reacties op Gentblogt terug te vinden, dat ze zich zou moeten schamen over wat ze schreef, en dat het eigenlijk haar verdiende straf zou zijn dat die zooi het eerste resultaat op Google zou zijn tot ze iets beter op het internet presteert.

Maar goed. Ik blijf in die omstandigheden — zéker in officiële Gentblogt-capaciteit — ijzig kalm en beleefd. En ik had geen internet dus ik wist tot zonet niet wie het was en wat ze precies had gezegd.

En dus zal het, na bevestiging van het emailadres, gewoon eventjes damnatio memoriæ worden. Dat van archive.org, daar hebben we het een andere keer wel over.

Tsss.