Ik was op mijn telefoon mails aan het nakijken terwijl ik aan het luisteren was naar muziek, en dan volgde ik een link in een mail naar een website, en dan ging ik terug naar mijn mail, en dan wou ik iets anders opleggen van muziek en dan weer terugkeren naar mijn mail — en dat ging allemaal zo volt, zo snel, zo aangenaam dat ik er helemaal opgewekt van was.

Van de weerbots heb ik dat zelfs op de Twitters gezet, al was het om de collega’s-Apple-fanbois op de zenuwen te werken:

Want, jazeker, ik ben er bijzonder content van, en jazeker, het is een enorm verschil met de iPhone. Maar: dat er veel goed nieuws is, wil niet zeggen dat er geen slecht nieuws is.

In het kort (1): als ze mij nu zouden zeggen dat ik mijn iPhone 4 zou moeten omruilen voor een Windos 7-telefoon, dan zou ik daar geen enkel probleem mee hebben. Het is een uitstekend toestel, en in vergelijking met iOS, vind ik, werkt Windows op de telefoon gewoon aangenameren vlotter.

In het kort (2): als ik op dit eigenste moment de keuze zou hebben tussen een iPhone en deze HTC Radar met Windows 7 erop, dan kies ik met wat spijt in het hart toch nog altijd voor de iPhone.

(En, om dat op voorhand toch maar nog eens duidelijk te maken: néén, ik heb niets tegen Apple of iPhones, en néén, ik ben geen fan van Microsoft of Windows. Ik vind het ongemeen wijs om de mensen op stang te jagen, maar de realiteit is dat ik een equal opportunity ambetanterik ben: ik krijg alles kapot, of het nu een computer, een OS, een website of een telefoon is, en ik zaag daar dan lang en graag over tegen iedereen, tot ze het beu gehoord zijn, en dan nóg een beetje langer. EN GE MOOGT DAAR NIET OVER KLAGEN ‘T IS OMDAT IK AUTISTISCH BEN.)

Dat gezegd zijnde, omdat ik een consciëntieuze mens ben: het waarom achter mijn “in het kort”. Oh ja, en als het er niet expliciet bij zou staan: denk er bij alles een “vind ik” of een “in mijn opinie” bij.

*
*     *

Hardware

“Wat zijn de specs?” vragen ze dan. “Hoeveel geheugen heeft hij, die telefoon? En wat voor CPU?”

Waarop ik bedenk: het kan mij eigenlijk niet (meer) schelen. Van zodra het een beetje vlot gaat, is het in orde voor mij. En dat was, door de band, méér dan het geval. Niet helemaal (zie verder).

Opslagruimte? Ik lees op het internet dat er “maar” 8 GB op de HTC Radar zit: so it goes. Er zal altijd wel genoeg plaats zijn, vermoed ik, om er de applicaties op te zetten die ik nodig heb, en als ik muziek of films wil bekijken op mijn telefoon, dan gebeurt dat toch via de klaawd.

Het aanvoelen, dan. Ik heb nu al een jaar of drie vier iTouchen en iPhones. Er gaat bijna geen dag voorbij of ik ben bang dat ik die dingen ga laten vallen en dat ze kapot zullen zijn — en dat geldt dubbel voor de iPhone 4. Op de drie iTouchen en twee iPhones is er één iTouch die een klein barstje in een hoek van een scherm heeft (in de living op de grond laten liggen om op te laden, een van de kinderen op gestapt), maar dat maakt niet uit: ze voelen kwetsbaar aan, vind ik. Zelfs met beschermhoezen en watnog.

Bovendien vind ik de iPhone 4 ongemakkelijk aanvoelen: hoekig en koud.

De HTC Atlas voelt tegelijkertijd veel steviger én veel aangenamer aan. De hoeken zijn afgerond in alle richtingen, en in plaats van een glazen voor- en achterkant, heeft het een aluminium unibody-omhulsel zoals MacBooks: stevig, en aangenaam om aan te raken. Minder mooi, dat ongetwijfeld, maar daar lig ik niet meteen van wakker.

De iPhone heeft een aan/uitknop bovenaan en volumeknoppen aan de zijkant, de HTC ook. De volumeknoppen van de iPhone zijn gemakkelijker te vinden, de HTC moest ik in het donker of op de tast vaak twee drie keer ronddraaien. HTC heeft dan wel weer een aparte “trek foto”-knop, die ook werkt als het toestel niet aan staat. En opladen gebeurt via een standaard-USB-kabel. Bij een iPhone is dat (tot de EU ze verplicht het anders aan te pakken) nog altijd met zo’n lastige eigen kabel.

Het scherm van de HTC is uitstekend: mooie kleuren, uitstekend contrast, behoorlijke resolutie. Hoe goed het ook is: het scherm van de iPhone is nog altijd een paar maten beter.

Er zit in de HTC een fotodinges dat ook filmpjes maakt, en er zit een minicameraatje in aan de schermkant: allebei even goed of slecht als op de iPhone. Wel leutig: op Windows kan ik panorama’s maken zonder bijkomende dingen te moeten downloaden (erg goed zijn ze niet, maar bon).

*
*     *

Operating System

Het eerste waar ik nijdig van liep, op die HTC, was dat ik geen screenshots kon nemen. Op de iPhone is dat homeknop+uitknop indrukken en er staat en afbeelding van uw scherm in uw lijstje met foto’s. Op de HTC, en bij uitbreiding op alle Windows 7-telefoons: on-mo-ge-lijk.

Maak maar een screenshot in uw telefoon-emulator op uw PC, zeggen ze bij Microsoft. Screenshots, da’s alleen maar voor geeks, zeggen ze (denk ik).

Nonsens, natuurlijk: nu kan ik u niet tonen hoe het eruit ziet, en moet ik u verwijzen naar cheesy Youtube-filmpjes zoals deze:

Aan de andere kant: niet-bewegende screenshots doen Windows Phone 7 geen recht. In vergelijking met Windows Phone 7, is iOS een dinosaurus van een vorig decennium: statisch, onhandig, lomp.

Werken op iOS voelt aan alsof ik door grote steekkaarten aan het bladeren ben. Werken op Windows Phone 7 voelt aan alsof ik een dolfijn in de zee ben. Het is zoveel vloeiender, en vanzelfsprekender en transparanter dat het bijna pijnlijk is.

Waar een iPhone mij het gevoel geeft dat het een doos is waarop allerlei kleine en grote programma’s aan het draaien zijn (eentje voor de kalender, eentje voor Facebook, eentje voor webpagina’s, eentje voor de e-mail), en dat alles rond die apps draait, geeft Windows mij het gevoel dat het allemaal rond mijn activiteiten draait.

“Wat voor een wollig gezwam is dat nu weer, Vuijlsteke”?

Ha, wel, ja: ‘t is dat dat mij eergisteren zo content maakte. Op iOS is er bijvoorbeeld een adressenboek: dat is bijna letterlijk (op iPad en computer nog meer dan op de iPhone) een adressenboek, met bladzijden, zoals in de negentiende eeuw. Zoals in de tiende eeuw:

Dat ziet er op het eerste gezicht zeer proper uit (alhoewel, ik ben niet voor die nagemaakte — skeuomorfische, zeggen de consultants — interfaces die doen alsof ze iets anders zijn), maar door zo dicht op een papieren realiteit te zitten, verliest het ook redelijk wat. Kan ik de bladzijde omslaan zoals in andere boekachtige apps, om naar het volgende of vorige contact te gaan? Nee, sorry. En die bladwijzer daar linksboven, bijvoorbeeld, wat doet die? Ah, daarop duwen slaat dan wel weer de linkerbladzijde om, maar ik kom op een pagina met contactgroepen terecht, die blijkbaar de hele tijd aan de achterkant van de lijst links stond. Oh, en op die pagina zijn de letter-tabjes wél verdwenen.

Op de Windows-telefoon hebben ze het concept van een adresboek wat ruimer genomen, en minder letterlijk. In mijn adresboek zie ik wat hierboven staat ook (telefoon, mail, adres, notities) en kan ik ook duwen op telefoonnummer om te telefoneren, emailadres om te mailen, adres om een kaart te krijgen, etc. Maar daarnaast krijg ik ook (als ik wil) de laatste activiteit van die persoon op Facebook, Twitter, LinkedIn, chat, mail, telefoon te zien. En kan ik meteen iets posten op Facebook, Twitter, etc.

Dat lijkt een kleine zaak, maar dat is het niet: het zorgt ervoor dat alles wat ik rond een contactpersoon zou willen doen, in één vloeiende beweging kan gebeuren. Er is geen aparte Facebook-app (tenzij ik dat zou willen): het zit gewoon ingebakken in het systeem. Idem met LinkedIn, Twitter, etc.

Op iOS is er één hardware-knop: de “home”-knop. Windows heeft ook zo’n home-knop, maar ‘t is geen “echte” aparte knop, hij zit onderaan het scherm ingebouwd. Er is daarnaast ook een search-knop (die vast staat op Bing, zoeken op Google kan via een app of natuurlijk ook in de browser), en er is ook de meest belangrijke knop van het hele toestel: de back-knop.

Ooooooh hoe hard mis ik die back-knop als ik op mijn iPad of iPhone zit! De back-functie is zowat het meest universele van het hele internet, samen met de hyperlink: ik doe A, dan doe ik B, en als ik gedaan heb met A duw ik op back om terug te keren naar A.

Als ik op iOS bijvoorbeeld een mail aan het lezen ben en ik volg daar een link die een webpagina opendoet, zijn er twee manieren om van de webpagina terug te keren naar mijn mail: (1) klik op “home”, navigeer eventueel naar het scherm waar het mail-icoon staat, klik op mail of (2) dubbelklik op “home”, klik op “mail”. Dat dubbelklikken moet dan wel preciés gebeuren: te snel en hij denkt dat het één klik is (en ge zit op het home-scherm), te traag en hij gaat eerst naar het home-scherm en dan naar het zoekscherm. Mij overkomt het voortdurend.

Opnieuw: het lijkt een kleine zaak, maar dat is het niet. Die back-knop zorgt ervoor dat ik van taak naar taak kan gaan zonder er constant aan herinnerd te worden dat ik uit deze app moet gaan en in deze app. Als ik in mijn “People”-scherm zie dat iemand iets op zijn Facebookwall gezet heeft, kan ik meteen iets terug posten op de wall, en eventueel een mail sturen naar die persoon en dan terug keren naar de recente activiteit van mijn kennissen of familie, en op geen enkel moment heb ik moeten zeggen “en doe nu mijn emailprogramma open om een mail te sturen, en doe nu weer mijn facebookprogramma open om te kijken naar facebookgegevens”.

Ook binnen de toepassingen is het op Windows Phone anders dan op iOS. Op iOS staan de dingen ook binnen individuele apps op aparte fiches. Open het “now playing”-blad, en sluit dat om naar het overzicht-blad te gaan; één steekkaart met de laatste events, één fiche met zoekresultaten, één fiche om iets nieuw in te geven.

Windows werkt met een soort groot blad per toepassing. Geen tabs, precies, en ook geen aparte pagina’s, maar een soort canvas dat zowel horizontaal als verticaal scrollt. Waardoor ik ook binnen de applicaties de indruk krijg dat het allemaal vloeiender, zonder schokken en expliciet openen en sluiten verloopt.

…wat mij naadloos brengt tot…

*
*     *

Apps

“Voor iOS, daar zijn gelijk zevenveertig ziljoen apps voor, en voor die Windows zeggen ze dat er maar een paar tienduizend zijn, hoe triestig is dat niet jong?”

Gho ja.

Er zijn natuurlijk tienduizend varianten op rotzooi te maken: soundboards, fart apps, de honderdachtenzestigste “zet een kadertje rond mijn foto”-app… En er zijn tienduizend games, en muziekmaakapplicaties en tekenapplicaties.

Ik heb meer apps op mijn iPhone staan dan strikt gezien gezond, vermoed ik. En zéker dan strikt gezien noodzakelijk: na een week Windows Phone mis ik maar welgeteld één app.

De grootste hoop van de apps die ik écht gebruik, bestaat ook voor Windows. Ik heb er op dit moment op staan:

• Spotify: onmisbaar geworden om naar muziek te luisteren.
• Evernote: al een eeuw onmisbaar voor notities en dingen
• Kindle: om op mijn zijkant gelegen in bed nog wat verder te lezen in een boek.
• Epicurious: om recepten op te zoeken
• Last.fm: voor muziek als serendipiteit belangrijk is
• Flickr: om foto’s te doen met Flickr
• IMDb: omdat het een fijne app is op Windows
• Phonos: een front-end voor Sonos (ik heb een evaluatieversie, het is me te duur om te kopen)
• Bringcast: een bare-bones podcastdownloadding (over the air downloaden, het kan natuurlijk ook via iTunes of Zune software, maar ‘t is een gemak zo)
• Shazam en Soundhound om muzieks te herkennen
• Foursquare: tgo ja.

Het enige dat ik echt mis, is iets om naar Plex te kijken. Maar dat mis ik dan ook écht echt: normaal gezien val ik altijd in slaap met een aflevering van The Joy of Painting, en het afkicken is moeilijk geweest. Oh, en Yelo (telenet-televisie bekijken op iPhone/iPad) is er ook niet voor Windows Phone: bummer.

Nu: de reden dat ik die apps niet mis, heeft er voor een groot deel mee te maken dat ik mijn telefoon meer en meer als zuiver telefoon gaan gebruiken ben, of ‘t is te zeggen, als (klein) broertje van computer en iPad, en niet meer als (bijna) hoofdtoestel. En ook wel dat ik die dingen altijd bijheb, en dat ik geen uren meer op het openbaar vervoer zit. Als ik films of series bekijk, is dat thuis, op de TV of op de iPad, als ik comics lees is dat op de iPad, als ik boeken lees op de iPad (binnen) of de Kindle (buiten).

Maar de apps die ik wel heb en gebruik op Windows, die zien er door de band wel beter uit dan op iOS: het verschil, zoals ik hierboven zei, tussen fiches na elkaar en alles-in-één-ervaringen.

En ook tussen dingen die verschillende apps zijn, is er een meer propere samenwerking: op iOS heb ik Spotify, en Last.fm en het ingebouwde muziekdinges allemaal apart staan — op Windows Phone staan al die applicatie broederlijk naast elkaar onder het kopje music+videos. Of ik iets afgespeeld heb in Spotify, een podcast via Bringcast beluisterd of radio via Last.fm: dat staat allemaal bij elkaar in mijn muziekgeschiedenis. Schoon!

Bij iOS staat het scherm vol icoontjes die misschien wel kleurrijk zijn, maar die als enige aanduiding een cijfertje kunnen hebben (aantal updates, aantal mails, …). Op Windows kan elke toepassing een eigen tile hebben, over de helft of de volledige breedte van het scherm. In die tile kan zo ongeveer alles staan: een animatie, een status, een boodschap, een slideshow van de laatste foto’s, de eerstvolgende afspraak… nuttig en handig. Andermaal: dynamisch, vloeibaar, in tegenstelling tot statisch en verouderd.

Ik heb links en rechts wat games geprobeerd ook. Ik zag wat degelijke dingen, maar ik heb er niet zoveel tijd mee gespendeerd. De klassiekers genre Angry Birds en zo bestaan er natuurlijk voor, en WordFeud komt er binnenkort aan, las ik, dus voor wie dat graag speelt…

Ik heb ook niet zoveel tijd doorgebracht met kaarten en dergelijke. Wat ik zag, zag er proper en handig uit.

De voice control, TellMe, heb ik al helemaal niet uitgeprobeerd. Het werkt niet zo goed als Siri, schijnt het, en het is misschien wel spijtig dat Apple die Siri eerder gekocht heeft dan Microsoft, maar hey: ik ga mij niet gaan belachelijk maken door Lernout en Hauspiegewijs tegen mijn telefoon te staan roepen dat hij een afspraak in de kalender moet zetten.

*
*     *

Niet allemaal rozengeur en maneschijn

Wat hadt ge gedacht? Natuurlijk is het niet allemaal probleemloos verlopen.

Het eerste waar ik tegenaan liep, was mijn Live-account. Ik had een halve eeuw geleden ooit wel eens zo’n account gemaakt — geen idee of het een overgeërfde Hotmail-account was, of van die keer dat ik een xbox gebruikte, of van toen ik nog een MSDN-account had, of van mijn MSN-account, of van mijn Zune-account, of van… punt is: ik had een Live-account, en bij het opstarten van mijn telefoon moest ik die account ingeven.

Ik doe dat, en een tijd later, als ik heel die telefoon al ingesteld heb en ik ben in de Marketplace aan het rommelen (de app store / android store van de Windows Phone), blijkt dat alles mij in het Fransoos aangeboden wordt.

Hu. What the actual fuck? Ik heb een telefoon die Engels spreekt, ik wil ook een Marketplace die Engels spreekt. Veel vijven en zessen later: het is on-mo-ge-lijk om Engels te kiezen als Marktplace-taal in België.

Okay, niets aan te doen: dan maak ik maar een nieuwe Live-account aan, die in London zit, zogezegd, en koppel ik die aan de telefoon.

Hu. What the actual double fuck? Blijkt dat het onmogelijk is om van Live-account te veranderen op de telefoon. On-mo-ge-lijk. Dat kan alleen maar als de hele telefoon uitgewist wordt, factory reset, en alles er opnieuw op gezet wordt.

Okay, ik begrijp dat ik daar lastig doe: Microsoft zegt zelf dat de Live-account echt wel enorm die in het DNA van de telefoon ingebakken is (en dat moet ook, voor al die integratie van vanalles en nog wat), maar toch. Dat switchen van accounts zal dus nooit kunnen — maar, goed nieuws: binnenkort zal het wél mogelijk zijn om in België te kiezen voor Engels als voertaal. Hoera!

Ik had wat gebronseld met account en op een bepaald moment wou ik een app kopen. Bleek dat ik mijn kredietkaartinfo in de verkeerde account had ingevuld. Dan bleek dat er toch nog wat werk aan de winkel is voor al die verschillende profielen bij Microsoft: Zune account, Live account, XBox-account, Hotmail-account, ‘t loopt allemaal in elkaar over, ‘t heeft allemaal verschillende branding, het begon me op een bepaald moment allemaal wat te schemeren.

Het logische gevolg van één van die bijna-filosofieën van Microsoft, vermoed ik: dat ze praktisch nooit volledig komaf maken met het verleden, maar het allemaal blijven meeslepen. En dan krijgt een mens aberraties zoals zeven website voor zeven diensten op één telefoon en Microsoft Office 365 Hotmail Live for Zune.net.NET en zo.

(Ja, ik overdrijf, ik weet het. Neemt niet weg dat ik vermoed dat als een Steve Jobs-type in pakweg 2009 baas was geworden bij Microsoft, dat die al die dingen had weggekapt en er één account van had gemaakt. En één branding voor alles.)

Eén van de lastigste dingen, maar dat is wellicht de schuld van Google: Google Calender-miserie. Ik kan voor elke Google account die ik ingeef, alleen de hoofdkalender in mijn Windows-kalender krijgen. Dat is redelijk vervelend, vooral voor iemand die zo ongeveer verloren is zonder Google Calendar, en die er actief een hele reeks door mekaar gebruikt (mijn eigen, mijn werk, Sandra, gemeenschappelijke dingen, kinderactiviteiten, …). Microsoft belooft verbetering in een update, en ik kijk daar naar uit. Zoals de dingen nu staan, heb ik een kalender-app gekocht die het kan doen, maar dat verandert natuurlijk niets aan de gegevens die in de “echte” kalender komen, op lock screen en dergelijke.

En dan zijn er nog wat issues die wellicht te maken hebben met HTC zelf, of ergens tussen HTC en Microsoft: datum en tijd van mijn GSM weigert juist te staan. Ik ben al eens wakker geworden in januari 2012, en de klok loop geregeld een kwartier of meer achter. En ook: er is een “me”-dinges waar de laatste dingen staan die ik op het internet gedaan heb (naast de laatste boodschappen aan en over mij op Twitter, Facebook, Linkedin, etc.). Dat “me”-ding is vastgeroest op zaterdagnamiddag. Sinds dan heb ik, volgens het ding, niets meer gedaan op het internet.

En ik zou nochtans gezworen hebben dat ik de afgelopen paar dagen links en rechts iéts gedaan had op het internet.

Een laatste ding, zelfs al heb ik er niet écht veel last van: bij momenten is het toch wel een beetje merkbaar dat de HTC Atlas niet meteen de meest performante zakcomputer is: een opstarttijd van twee of drie seconden voor Spotify en Foursquare, bijvoorbeeld, dat is op den duur irritant traag. Het ligt ook aan Windows: de toepassingen zijn zodanig op mekaar ingespeeld dat het enorm opvalt als er ergens eentje een paar seconden nodig heeft om op te starten.

*
*     *

Conclusie

Ik herinner me, jaren geleden, de eerste presentaties van Metro, de nieuwe user interface van Microsoft voor telefoons. Ik herinner me ook dat ik toen dacht “fantastisch op het eerste gezicht, maar ‘t zal wel weer naar de knoppen geholpen worden in de implementatie”.

Dat is niet gebeurd. De manier waarop Windows Phone werkt is even revolutionair in vergelijking met iOS als iOS indertijd in vergelijking met de toenmalige Windows Phone. Ik hoop van ganser harte dat Apple er lessen uit trekt, en dat ze even moedig gaan zijn in hun keuzes als Microsoft hier geweest is.

De telefoon die ik nu een week gebruikt heb, zou mijn iPhone meteen kunnen vervangen, als het zou moeten.

De enige redenen dat ik denk dat ik het niet zou doen, nu mijn iPhone vervangen, is omdat er nog nog wat kinderziektes in de telefoon zitten. En dat het scherm op de iPhone beter is — redelijk belangrijk voor mij, ‘s nachts zonder bril. En dat ik wacht nog op een update voor taalzaken en Google Calendar. En op een client voor Plex. En Yelo.

Maar zó enorm veel scheelt het niet. Zeer goed gedaan, Microsoft.