(Oei, misschien dat ik nu wel een hele post voor wijvenweek aan het kaniballiseren ben.)

Ik heb een klein probleempje met dingen wegsmijten. Zoals in: ik heb het er moeilijk mee. Als ik mezelf niet zou dwingen om redelijk te zijn, zou ik alles bijhouden. Verpakkingsmateriaal, kartonnen dozen, oude tijdschriften, bioskooptickets, kapotte koptelefoons, afgedankte computers van twintig jaar geleden, aaargh.

Het is min of meer onder controle, denk ik wel zeker: de oude Humo’s worden gewoon in de papiermand gesmeten, ik probeer zoveel mogelijk verpakkingen van dingen die ik koop meteen weg te doen (als ze een week of zo blijven liggen, hebben ze het recht verworven om voor altijd bijgehouden te worden, zegt mijn hoofd mij), en ik heb geen zorgvuldig opgebouwde piramides van lege flessen thuis staan of zo.

’t Is maar heel soms dat het de kop opsteekt: de laatste tijd ben ik op het werk de dopjes van mijn drankflessen beginnen bijhouden, bijvoorbeeld.

En boeken, ook: die kan ik met de beste wil van de wereld niet wegsmijten, zelfs geen brolboeken dienst één keer gelezen heb en die daarna wellicht een generatie lang niet meer opengedaan zullen worden.

Hey, niemand is perfect. Ik ga eraan werken. Binnenkort, bijvoorbeeld, als de verbouwingen beginnen en we moeten het bureau leegmaken. Het bureau dat ondertussen misschien al tien jaar niet meer bruikbaar is wegens opstapelplaats voor allerlei.

Ahem.