Jürgen Siebert schrijft op Fontblog over de volgorde van de televisiezenders.

Vroeger was dat een gegeven:

1. Brussel Vlaams
2. Holland 1
3. Holland 2
4. Brussel Frans
5. Rijssel 1
6. Rijssel 2
7. Duitsland 1
8. Duitsland 2

En dan kwam er op korte tijd vanalles bij:

1. BRT 1
2. BRT 2
3. Holland 1
4. Holland 2
5. Holland 3
6. RTBF 1
7. RTBF 2
8. TF1
9. A2
10. France 3
11. RTL
12. Duitsland 1
13. Duitsland 2
14. Rai Uno

En in 1989 VTM tussen BRT 2 en Holland 1. En dan was het plots 1995 en 2000 en ontplofte het in alle richtingen.

1. één
2. Ketnet/Canvas
3. VTM
4. Kanaal 2
5. VT4
6. VijfTV
7. CNN
8. BBC1
9. BBC2
10. Vitaya
11. Holland 1
12. Holland 2
13. Holland 3
14. RTBF 1
15. RTBF 2
16. TF1
17. A2
18. France 3
19. RTL
20. Duitsland 1
21. Duitsland 2
22. Rai Uno
23. [enzoverder]

En nu zijn we 2012 en staan er meer zenders op mijn televisie dan ik ooit zou kunnen hopen te kunnen bekijken, en weet ik niet zeker hoe het allemaal ingesteld is, wegens dat we met een programmagids in de televisie zitten. Ik dénk iets in deze zin:

1. één
2. Ketnet/Canvas
3. VTM
4. Ka2
5. VT4
6. VijftTV
7. BBC1
8. BBC2
9. Njam
10. [en dan een resem National Geographic, Discovery Channel, Acht, Syfy, godweetwatallemaal]

’t Zal niet eens zo lang meer duren, denk ik, voor er helemaal geen zenders meer op de televisie staan bij ons maar alleen programma’s.

Vroeger gingen wij wel eens zitten voor bijvoorbeeld een avond BRT (Collega’s – Nieuws – Hoger Lager – Dallas – Panorama, kan dat kloppen?) of een avond BCC2, maar dat is tegenwoordig dus hoegenaamd niet meer het geval. Ik zou al bijzonder hard moeten nadenken om te weten op welke zender de programma’s waar we naar kijken op uitgezonden worden, en voor de aankondigingsfilmpjes hebben we een soort banjer blindness ontwikkeld.

Gewoon een lijst van dingen die we willen zien, en die we dan bekijken in min of meer uitgesteld relais, en die binnenkomen via de kabel of het internet of gekocht of het kan ons eigenlijk niet schelen. Ik kan mij eigenlijk niet inbeelden dat we nog zouden terugkeren naar dat één-zender-kijken.

We reizen naar de toekomst, met kleine maar zekere stapjes.

Zoals de dingen die Microsoft doet met NUI: de Kinect leek een speelgoed, maar binnenkort loop ik rond met een tablet waarin een Kinect-dinges zit en dan is het plots helemaal science fiction.