’t Was spaghettifestijn op school. Of iets in die zin toch: geldinzamelingsavond. Ik kijk daar altijd zo ongeveer evenveel naar uit als een spoelworm naar een ontwormingsmiddel, maar meestal valt dat min of meer wel mee.

En kijk: ’t was niet anders vanavond. Ik heb er een leestip gekregen, waarmee ik kan beginnen aan een reeks boeken waar ik al lang naar stond te lonken maar wegens geen flauw idee waar precies aan beginnen, nooit aan begonnen was.

Bij deze dus wel: Dan Abnett’s Eisenhorn -trilogie zit in mijn Kindle-cloud. Om te lezen tussen Pratchett’s Dodger en G.J. Meyer’s A World Undone en Albert Schweitzer’s Von Reimarus zu Wrede en Daniel Kahneman’s Thinking, Fast and Slow. Ja, alsof ik nog niets anders te doen had, ja. En dat het niet moeilijk is dat ik geen boeken uitgelezen krijg als ik er zoveel tegelijk lees, ik weet het.

(En op de één of andere manier heb ik vanavond blijkbaar gezegd dat ik naar een Halloweenfeestje zou komen. Trr: als de wijn is in de man…)