Ik haat het, als ik dingen moet wegsmijten. 

Maar wat doet een mens met 19 inch monitors, van die oude bakbeesten van toen er nog geen platte schermen waren? En wat doet een mens met boeken ergens middenin een reeks, pakweg nummer 7 en 8 van Wheel of Time of nummer 9 en 10 van Mission Earth?

Wat doet een mens met twee Ivar-rekken met extra planken en verlichtingen en alles, uit elkaar gehaald maar nog in elkaar te steken?

Wat doet een mens met allemaal boeken die niemand ooit nog gaat lezen — kinderboeken van Mia en Eddy Gaan Zwemmen anno 1974 of jaren-1950 verkorte vertalingen van Tolstoy naar het Nederland? Dikke boeken met het beste van Readers Digest (in het Frans)? Zes of zeven exemplaren van Prisma Handwoordenboeken Nederlands en Frans/Engels-Nederlands en Nederlands-Frans/Engels? Wat met een hele reeks Oor’s Popencyclopedieën uit de jaren 1990?

Enfin, vandaag dus begonnen aan het uitmesten van de gestapelde stapels, euh stapels en dozen en brol die in het achterhuis staan. Moeilijker dan ik dacht, helaas.

Hoe verder ik geraak, hoe moeilijker het wordt: er is een limiet aan het aantal keer dat ik dingen op een nieuwe stapel kan leggen, en hoeveel er op de stapel “later nog eens te bekijken” kan gelegd worden. 

En dus is het nu een Dodenmars van Bataan tot het bittere eind: zo ongeveer alle boeken staan in de bibliotheek, ’t is nu een kwestie van doos na doos openmaken, alles eruit halen en sorteren, en dan alles een finale plaats geven. Tot de hele vloer van het achterhuis leeg is. Geen kwartier.