Er mailde iemand om te vragen of ik iets wou doen. En toen antwoordde ik:

Ik zal dat op mijn lijstje van “hey waarom niet, dat is misschien wel wijs, schrijf mij maar op” zetten. Om dat dan begin maart te zetten op mijn lijstje van “miljaaaarrrrr waarom heb ik in ’s hemelsnaam ooit ja gezegd verdomme toch ik doe zoiets NOOIT meer”. Om dat dan na afloop te zetten in het lijstje van “enfin, dat viel eigenlijk allemaal nog wel mee”.

’t Is ondertussen al het tweede op een week tijd.

Maar ik denk dat er beterschap in komt, want hier heb ik nu al spijt van. Binnen een beetje zal ik helemaal geleerd hebben om nee te zeggen!