Zouden ze veertien geweest zijn? Of vijftien? Ik kan het zo niet inschatten: twee vriendinnen aan de bushalte in Gentbrugge, niet veel ouder dan onze oudste dochter. 

Ze stonden te babbelen, met elkaar en per SMS met ik weet niet hoeveel andere mensen.

“Zwaantje?” vroeg de ene aan de andere. De naam waarmee haar lief haar aanspreekt, bleek. En zij noemt hem tijgertje of teddybeerke. Hij zit op school in Brussel, is zeventien, en gaat naar het derde jaar. Ze kennen elkaar nog maar sinds de kerstvakantie.

‘t Schijnt dat hij al veel ervaring heeft met sex. Maar ze ging dat dan eens proberen te  vragen aan één van zijn exen, en ‘t is toch wel moeilijk om van mijn nagels af te blijven, die breken altijd af. Vooral die van mijn kleine tenen, in de winter. 

Hij zegt ook altijd LYM. Ze weet niet wat dat wil zeggen, maar ze vindt het wel kei-schattig. 

“Love You More”, weet haar vriendin. “Dat is van Love You, en dan zegt hij Love You More, en dan moet gij zeggen Love You Most.”

Ah. 

Het waren vandaag ijsjes aan 50 cent: ze heeft er drie kunnen krijgen. Eerst eentje gaan halen, dat helemaal opgegeten, en dan nog eentje, daarvan alleen het ijs opgegeten en niet de koek, en dan nog een derde, maar dat kreeg ze niet helemaal op. Dat wist ze dan voor de toekomst: twee ijsjes ça va, drie ijsjes is teveel. 

En dat ze het zo spijtig vindt dat ze zijn t-shirt niet meer heeft. Ze kon er drie keer in, maar het is kwijt sinds de verhuis. En zou ze dit weekend haar kleedje aandoen? Of zou ze gewoon in jeans gaan? 

Stilte. SMS-conversaties. 

“Da’s zó schoon hé, die lucht?” (zonsondergang aan de Dampoort)

“Mmm.”

“Maar ‘t doet zo’n pijn aan mijn ogen.”