We zijn vandaag naar de 31ste turnhappeninginextravanganza gegaan van de turnclub waar Zelie in zit, Forza Ritmica. 

Als ik mij niet vergis, zit ze daar nu al tien of elf jaar in: we hebben vandaag al haar vorige incarnaties gezien, van het kleuterturnen over de voorbereiding gymnastiek en dan de ritmische gymnastiek beginners — nu zit ze in ritmische gymnastiek gevorderden. 

Veertien, jong. Veertien.

Gecombineerd met overgebleven make-up en haarlak van het optreden, was het vanavond aan tafel een beeld om mij heel, heel oud bij te doen voelen:

Het komt in orde, met onze dochter. Ben ik wel zeker.