Het was de afgelopen weken drama, ’s avonds ten huize onzent: Anna moest tafels van vermenigvuldiging leren.
Niet dat ze ze niet kende (op een paar lastigaards van 7 en 8 na), maar wel dat ze weigerde oefeningen te maken. Van die bladeren met x oefeningen op y tijd, waarbij x altijd naar boven ging en y altijd naar beneden, tot 100 oefeningen op 7 en een halve minuut.
En Anna weigerde dat te doen. Zei op voorhand dat ze te weinig tijd zou hebben, dat het toch niet zou lukken, en alles. In het begin deed ze nog pogingen, maar hoe meer ze oefende hoe slechter het ging, met ergens een triest dieptepunt van denk ik drie uur voor 100 oefeningen vorige week woensdag of donderdag (met een paar time-outs in haar kamer meegerekend).
En dan kwam ze vrijdagavond thuis met een tafeldiploma: de juf had haar naast Anna gezet en gewoon de vragen één voor één gesteld — als het zo gaat, dan kon Anna niet rondkijken en afgeleid worden of panikeren omdat ze een chronometer zag staan.
En is het dus gelukt. Zucht.
Toch bijzonder content dat we ervan af zijn.
Reacties
6 reacties op “Onverhoopt”
Ha, bijzonder herkenbaar. Hier loopt ook een jongetje rond dat met een half oog op de klok plots een eeuwigheid doet over de simpelste tafels. Zeg nog eens dat een deadline helpt om het werk gedaan te krijgen!
Deadlines zijn slecht voor het hart!
Grrrr van zulke dingen gaat mijn leerkrachtenhaar omhoog staan! Al zo jong en al zo stress krijgen van die dingen dat kan niet goed zijn dus beste mensen stop er dan ook mee! Er zijn heus wel andere manieren om die tafels erin te krijgen zonder die druk. Je kan misschien een beetje positievere druk leggen en het tegelspel spelen. Meisjes tegen jongens ofzo. Van zodra het kind het idee heeft dat ze getest wordt dan ist om zeep! Momentopname enzo = geen juist resultaat zowieso niet!
Ik weet het niet. Komt er niéts goed van iets van buiten te leren?
(Persoonlijk zou ik trouwens total tilt slaan van “groep A tegen groep B”, en net wel gemotiveerd zijn door een race tegen de tijd, maar bon. :))
iets van buiten leren daar komt natuurlijk iets goeds van. Je kweekt er uitstekende papegaaien mee. Zo ken ik nog alle rekeningnummer van mijn rekeningstelsel van boekhouden van jaren terug en mijn allereerste gedichtje latijn en wat ben ik er mee wel iemand 604 aankopen handelsgoederen? :p
Maya heeft nooit dergelijke opdrachten mee naar huis gekregen maar ze hebben wel een eindtoets volgens dat systeem gehad. Tafels leren ging hier het best door gewoon tussendoor, bij het dekken van de tafel, tijdens een ritje in de auto, … Tafels op te vragen, heel ongedwongen en speels. De kaartjes die ze meekregen om te oefenen zijn hier bijna nooit uit de boekentas gekomen want dat werkte dus voor geen meter. Op onze manier is het voor haar ook prima gelukt en haalde ze een schitterend resultaat.